Waar blijven de politieke acties?

De verkiezingen van 13 juni 2010 dateren van 250 dagen geleden en er is nog steeds geen regeerakkoord. Een wereldrecord. Er zijn heel wat festiviteiten uit verschillende hoeken gepland om dit op een gepaste wijze te vieren. ‘Frietrevolutie’, publieke striptease, seks weigeren, baard niet scheren… Allemaal leuk, maar waar blijven de politieke acties?

SHAME: Not attending

In een opiniestuk in DM (17/01) vragen de organisatoren van de SHAME betoging ‘een nieuwe en andere politiek voor dit land’. In de korte aanloop kreeg deze betoging heel wat media aandacht. Er waren weinig kritische geluiden te horen over wat deze demonstratie nu wel of niet zou betekenen. Men vond het vooral belangrijk om mee te stappen op zondag 23 januari. Studenten, vakbonden, socio-culturele sector tot en met de gewone man, elk wou zijn ongenoegen tonen over de politieke impasse die dit land in haar greep heeft.

Zoals veel jongeren heb ik mij terstond ingeschreven op de facebookpagina van de betoging om mee te gaan demonstreren. Ik dacht dat het inhoudelijke aspect, hiermee bedoel ik waarom willen de organisatoren gaan betogen en voor wat in plaats van louter tegen wat, nog vorm zou krijgen. Het werd snel duidelijk dat men niet verder kwam dan ‘liever een slechte regering dan geen regering’. Ik heb toen direct mijn status op de facebookpagina op not attending gewijzigd.

Ik ben van mening dat als je wil gaan betogen, dat je dan goed moet nadenken waarom je dit doet. Dit is waar de meeste energie in moet worden gestoken, vooral door de organisatoren en zij die oproepen om mee te betogen. Zij moeten duidelijk maken aan de mensen wat ze eisen. Geef toe, het is op zijn minst verwonderlijk dat men roept om te betogen ‘tegen een politieke impasse en voor een andere politiek’, maar tegelijk apolitiek beweert te zijn. Hoe kan dit mogelijk zijn, vraag ik mij dan af? Hoe kan je voor ‘een andere politiek’ betogen terwijl je een ‘slechte regering’ aanvaardbaar vindt? Dit is niet alleen zinloos en knotsgek, het is een verontrustend teken van hoe erg het individu gedepolitiseerd is.

Herpolitisering

Depolitisering van het individu is één van de fundamenten van het huidige globale kapitalistische systeem dat ‘democratie’ gebruikt om zichzelf telkens weer te legitimeren. ‘Democratie’ zoals die vandaag vorm krijgt betekent dat, onafgezien van het politieke programma en de manipulaties van de politieke actor, de burger het resultaat zwijgend aanvaardt.  De depolitisering van het individu heeft er ook voor gezorgd dat mensen geen vertouwen in zichzelf hebben, elkaar wantrouwen, en er is geen respect meer.

Ik ben volledig akkoord dat we nood hebben aan ‘een nieuwe en andere politiek’, maar ik geloof dat wij behalve ludieke acties en festiviteiten ook andere acties moeten ondernemen.

Ik ben volledig akkoord dat we nood hebben aan ‘een nieuwe en andere politiek’, maar ik geloof dat wij behalve ludieke acties en festiviteiten ook andere acties moeten ondernemen. De eerste stappen die wij als burgers kunnen zetten is tegen het huidige systeem ingaan en tegelijk onze eigen eisen stellen. We moeten meer doen dan zichtbaarheid vragen. De burger moet herpolitiseerd worden.

Herpolitisering wil niet zeggen dat je een bepaalde politieke kleur op jezelf moet plakken. Herpolitisering wil zeggen: goed beseffen wat de rol en het belang van de politiek is voor het leven van de burger, voor je eigen leven. Beseffen dat politiek niet uitsluitend voor hem/haar van betekenis is, maar ook voor de gemeenschap waartoe de persoon behoort. Herpolitisering van de burger betekent een burger die zich niet laat manipuleren, de politiek kritisch in vraag stelt en de vertegenwoordigers op het politieke niveau ter verantwoording roept. Betogen, staken en andere vormen van acties, gedragen door de burgers, maken hier integraal deel van. De burger moet niet stilzwijgend en machteloos aan de kant blijven en elk resultaat dat uit de bus komt volgzaam naleven. Met herpolitisering komt het geloof in zelf en eigenwaardigheid terug. Er komt respect, en vooral vertrouwen in elkaar. Dat zijn de bouwstenen van een goede politieke cultuur en een sociale samenleving.

Sociaal beleid in plaats van neoliberaal beleid

Burgers die een andere politiek willen, moeten een rechtvaardig beleid durven vragen dat ten goede komt aan alle burgers van dit land en mogen zich niet laten vastketenen op een discours dat de samenleving alleen maar verziekt. We moeten niet alleen het behoud van de sociale staat vragen, maar we moeten méér sociale staat vragen en meer solidariteit tussen de verschillende groepen in de samenleving, zonder onderscheid te maken inzake woonplaats, taal, kleur…etc. We moeten vragen dat de socio-economische problemen van de burgers worden aangepakt door politici die in het belang van de burgers handelen en niet alleen handelen voor de eigen kiezers.

Steeds meer mensen eindigen in armoede en onzekerheid. Als antwoord plant men het verderzetten van het modieuze discours over de eigen verantwoordelijkheid. We moeten een sociaal beleid vragen in plaats van het huidige neoliberaal beleid dat tot een verdieping van de sociale ongelijkheid heeft geleid. Er zijn hervormingen nodig die niet tot het neoliberale beleid worden herleid. Er is nood aan een beleid dat de structurele problemen aanpakt. Daarvoor hebben we een degelijke regering nodig. Niet meer, niet minder.

Bleri Lleshi is filosoof en documentairemaker.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.