Wij zijn niet bang

Ja, angst en terreur zaaien is de bedoeling. Van zij die in Parijs zichzelf opblazen en in een theaterzaal toevallige toeschouwers toetakelen. Van zij die in Beiroet bij valavond families op terrasjes wegmaaien. Van zij die in Ankara bommen laten ontploffen tijdens een betoging voor vrede, democratie en gerechtigheid. Van zij die in Syrië filmpjes maken over brandende mensen en rollende koppen.

  • Miguel Discart / Wikipedia (CC by-sa 2.0) Manifestatie in Brussel na de aanslag op Charlie Hebdo Miguel Discart / Wikipedia (CC by-sa 2.0)

Angst zaaien is het doel. Sommigen lijken ervan te houden en doen mee in het opbod van angst en bangmakerij. Ze zetten para’s op straathoeken, voorzien oorlogswapens voor de politie, schermen met uitzonderingswetten, de beperking van vrijheden, sluiten de grenzen en maken een amalgaam van wie zoal onze vijand zou moeten zijn. En die lijst van potentiële vijanden wordt alsmaar groter. Straks horen ook wij erbij. Dit alles zonder de bevolking écht te beschermen.

Maar wij laten ons niet bang maken.

Wij zijn optimistisch

Wij vierden op de avond van de aanslagen “Love and Solidarity for All”, toen we het nieuws hoorden. We waren geschokt, allicht, maar niet echt verrast. Twee dagen voordien daverde namelijk Beiroet onder de bommen: 40 doden en honderden gewonden. Mensen die zoals in Parijs op terrasjes zaten, al noemden onze media de wijk “een Hezbollah-bolwerk”.

Op 11 oktober ontploften verschillende bommen in de Turkse hoofdstad Ankara waarbij goed honderd doden vielen en 250 zwaargewonden.

Op 20 juli vielen in de Koerdische stad Suruç 30 doden en een honderdtal gewonden. Jongeren die vanuit heel Turkije waren samengekomen om hun steun te betuigen aan het democratische project van Rojava.

En daarvoor zagen we hetzelfde in Diyarbakir, we zagen het in Syrië, in Nigeria waar honderden burgers gedood werden door Boko Haram, we hoorden over de 131 dodelijke slachtoffers van het gebombardeerde huwelijksfeest in al-Wahga in Jemen.

De aanslag in Parijs is inderdaad gruwelijk, maar dus niet uitzonderlijk dezer dagen.

Natuurlijk zijn we geschokt, omdat dit soort aanslagen ingaat tegen alles waar wij voor staan en het tegenovergestelde beoogt van wat wij zoeken: liefde en empathie voor de mens en onderlinge solidariteit voor iedereen. Los van nationaliteit, cultuur, afkomst, geloofsovertuiging, sekse, taal of andere oppervlakkige verschillen.

Wat ons bindt, is namelijk belangrijker dan wat ons scheidt.

Maar we dragen in ons ook een optimistisch idee, een optimistische vaststelling en een optimistische praktijk. We zien namelijk dat er naast die wereld van gruwel ook een heel andere wereld bestaat en dat die groeit, wortel schiet, zich voortplant en verspreidt. In Parijs, in Koerdistan, in Syrië, hier en elders.

Naast de polarisatie groeit ook de empathie. We hebben dat gezien toen we vluchtelingen gingen helpen in Calais, toen we naar Koerdistan trokken, bij de Grote Parade, bij de vakbondsbetogingen. Meer dan ooit verenigen zich mensen die een andere wereld willen en die ook meteen vorm geven. Er is wel degelijk een alternatief.

Wij zijn resoluut

Wij weigeren resoluut de opdeling tussen zogenaamde “radicale moslims” enerzijds en “de beschaafde wereld” anderzijds. Tussen het “Verlichte Westen” en het “obscurantistische Midden-Oosten”. Tussen “de vreedzame Europeanen” en “de moordzuchtige moslims”.

Die zogenaamde clash der beschavingen is volksbedrog. Er is geen oorlog tussen christenen en moslims.

Die zogenaamde clash der beschavingen is volksbedrog. Er is geen oorlog tussen christenen en moslims. Er is geen oorlog tussen atheïsten en gelovigen. Wij zien in het Midden-Oosten ook Verlichte Democraten en we zien in het Westen ook obscurantistische oorlogsstokers. We zien tussen moslims ook onschuldige burgers en bij atheïsten ook moordzuchtige gekken. We zien hier ook achterlijkheid en ginder ook beschaving. De scheidslijn is niet wij-zij. Daar gaan wij resoluut tegenin.

Wij zijn resoluut voor vrede. Maar vrede komt – in tegenstelling tot bommen – niet uit de lucht vallen. Het is het resultaat van gerechtigheid. Want zonder gerechtigheid, zonder rechtvaardigheid kunnen mensen geen vrede nemen. Wij kunnen geen vrede nemen met een wereld waar een kleine groep zich verrijkt ten koste van het milieu en de 99% van de bevolking. Dat gaat niet.

Er kan onmogelijk vrede zijn als wij onze wapens voor grof geld exporteren naar landen zoals Saoedi-Arabië, waar het afhakken van hoofden officieel de hoogste straf is. We kunnen geen vrede nemen met bondgenootschappen met dictators die hun eigen bevolking bombarderen. Wij kunnen geen vrede nemen met het feit dat onze F16’s achtereenvolgens Afghanistan, Irak, Libië bombarderen en - als het van onze minister van Defensie afhangt - binnenkort ook Syrië.

Wij kunnen geen vrede nemen met zij die geen enkele empathie betonen met medemensen. Die geen respect hebben voor de fysieke integriteit van de mens. Die niet geven om de pijn die een ander voelt, om het toebrengen van gruwel aan andere mensen. Zij die hun ideologie en visie belangrijker vinden dan het leven van andere mensen. Zij die zich verzetten tegen vrede, rechtvaardigheid en gelijkheid, omdat zeer belang bij hebben. En dat soort mensen vind je in het Midden-Oosten en je vindt ze bij ons. Daarmee nemen wij geen vrede, daartegen zeggen wij resoluut ‘neen’.

Wij zijn niet naïef

Als de voormalige Chef van de Franse Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (DGSE) zegt: ‘Wat we salafisme noemen, heet in het Arabisch wahabisme. En daar zijn we systematisch tegenstrijdig bezig, ook op militair vlak. Aangezien we in het Midden-Oosten bondgenoten zijn van zij die al dertig jaar dit soort terrorisme sponsoren’, dan zegt hij veel.

Dat soort daden maakt de bijna pacifistische toespraken niet alleen ongeloofwaardig, het maakt ze hypocriet.

Dat is de tegenspraak en de hypocrisie die we al jaren aan het werk zien: onze bewindvoerders bepleiten bij elke aanslag telkens opnieuw hun gehechtheid aan de vrede, hun afkeer voor geweld en ze veroordelen systematisch het gebruik van wapens.

En goed enkele weken later houdt een Minister van Defensie een pleidooi voor de aankoop van nieuwe gevechtsvliegtuigen die atoombommen moeten kunnen afwerpen, bestelt een burgemeester oorlogswapens voor in zijn stad, stemt een parlement quasi unaniem voor het bombarderen van een land of regio duizenden kilometers van hier en sturen we Leopold I (een Belgisch fregat) om Charles De Gaulle (het Franse vliegdekschip) te beschermen. Een vliegdekschip van waarop Franse vliegtuigen nu Syrië bombarderen.

Dat soort daden maakt de bijna pacifistische toespraken niet alleen ongeloofwaardig, het maakt ze hypocriet. Wij zijn niet naïef, wij trappen daar niet in. De aanwezigheid van Netanyahu bij de herdenking van Charlie Hebdo nauwelijks een half jaar nadat het Israëlische leger in Gaza Operation Protective Edge uitvoerde, ondermijnt de geloofwaardigheid van die optocht. Het Israëlisch leger doodde bij die slachting 2000 Palestijnse burgers, waaronder 500 kinderen.

Wij zijn verbolgen

Je kan niet elders gaan bombarderen zonder dat iemand dat vroeg of laat bij jou komt doen.

Er is een verband tussen de aanslagen in Parijs, de invasie van Afghanistan, het sturen van F16’s naar Afghanistan, Irak, Libië en het bewapenen en financieren van terroristen in Syrië. Je kan niet elders gaan bombarderen zonder dat iemand dat vroeg of laat bij jou komt doen. Je kan niet zomaar de oorlog verklaren zonder dat die oorlog vroeg of laat bij je thuis komt aankloppen. We leven in een geglobaliseerde wereld, waarbij gebeurtenissen elders hun impact hier hebben.

We klagen dus niet alleen de concrete daders aan in Parijs, in Beiroet, in Ankara. Natuurlijk zijn zij schuldig, zonder meer en zonder excuses. Maar wij begrijpen dat een deel van het probleem waarmee we in Parijs geconfronteerd worden, precies ligt in de steun die het Westen levert aan paramilitaire en ronduit terroristische groepen elders en we weten dat die steun geleverd wordt met de steun van dictatoriale regimes zoals Saoedi-Arabië die we als bondgenoot behandelen, ook al liggen ze mee aan de basis van het probleem, namelijk de rechtstreekse financiering en bewapening van terroristen en het leveren van de ideologische onderbouw die ingaat tegen alles waar wij voor staan: de gelijkheid tussen man en vrouw, respect voor de fysieke integriteit, de grootst mogelijke democratische betrokkenheid van de gehele bevolking en een rechtvaardige verdeling van de welvaart.

Men kan niet dat soort regimes het hof maken en fulmineren tegen terroristen die er zowel ideologisch als praktisch door gesteund worden. Die les had men al moeten trekken in 2001.

Maar vandaag doet men hetzelfde met het AKP-regime van Erdogan waarvan men weet dat het goede banden onderhoudt met IS, dat het allerlei hand- en spandiensten levert en dat het IS toelaat om de Koerdische bevolking te terroriseren. Juist die Koerden, die in de praktijk en op het terrein succesvol slag leveren tegen IS en erin slagen steden, dorpen en regio’s van IS te bevrijden, zodat de gevluchte bevolking kan terugkeren en beginnen met de heropbouw.

De Koerdische organisaties die ter plaatse de strijd leveren en zich op een democratische manier organiseren en zich baseren op de gelijkheid van man en vrouw, staan bij ons op de lijst van terroristische organisaties.

Wij zijn verbolgen over de hypocrisie van onze politici die de burgers niet beschermen, maar in gevaar brengen.

Wij gaan vooruit

De wereld vandaag lijkt pijn en ellende. Maar het is een wereld vol barensweeën. Iets nieuws wordt geboren terwijl iets ouds sterft.

Wat afsterft en met stuiptrekkingen en klauwen aan het leven vasthoudt, is een wereld waarbij burgers onderdanen zijn die naar willekeur kunnen gemanipuleerd en ingezet. Alsof de burger een hoger doel dient en zijn leven dus niet meer waard is dan wat hij de overheid, het bedrijf of de economie oplevert. De mens dient daar niet zichzelf, maar moet functioneel zijn.

Het Westen - inclusief België - slaagt er steeds opnieuw in om de meest brutale en vreemde bondgenoten te kiezen in de regio.

Het Westen - inclusief België - slaagt er steeds opnieuw in om de meest brutale en vreemde bondgenoten te kiezen in de regio. Al-Qaida onder leiding van Osama Bin-Laden tegen de regering van Afghanistan, Saddam Hoessein als vriend en dan weer als vijand, de sjiitische milities als dat zo uitkwam tot ze te machtig werden. Muammar Gaddafi als vriend en dan de religieuze fanatici tegen Muammar Gaddafi tot ze van het land een gruwelijke puinhoop hebben gemaakt. Zich moslim noemende gekken die een “kalifaat” wensen uit te bouwen in Irak en Syrië. Om de status quo te behouden, gaan ze achteruit.

Terwijl wij vooruit willen. Daarvoor hebben we partners en bondgenoten nodig - overal op de planeet - die onze waarden delen: vrede, democratie, gelijkberechtiging, respect voor verschillen, voor de ecologie en een verdeling van de gezamenlijke welvaart.

Wij gaan vooruit en zoeken en vinden zo’n partners, overal ter wereld. En het heeft daarbij geen belang of die mensen in een god geloven of juist niet. Het maakt niet uit of ze man of vrouw zijn. Het heeft geen belang uit welke cultuur, natie of traditie ze komen. Hun huidskleur heeft geen belang, hun hoofddeksel doet niet ter zake, de taal die ze spreken kunnen we leren of overbruggen.

Van belang is het soort wereld dat ze willen en de waarden die we gemeenschappelijk hebben.

De Franse revolutie vatte de essentie goed samen, op voorwaarde dat we die drie waarden tegelijkertijd en evenwaardig realiseren: vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid (en ja, ook zusterlijkheid).

Daaraan werken wij en zo gaan we vooruit.

Horia Bali, Bootsie Butsenzeller, Stephen Bouquin, Frank Bruynseraede, Jozef Dévillé, Lenny Dewindt, Gerard Dubois, Omar Hauari, Joke Hertogen, Melissa Ilyana, Trijn Janssens, Wendy Knaepen, Semir Mabrouk, Jeroen Olyslaegers, Peter Pauwels, Jan Roeder, Daisy Roman, Annick Scheers, Peter terryn, Ibrahim Üçkuyulu, Inge Van Bakel, Mitta Van der Maat, Mario Van Essche, Sonja Van Giel, Sarah Van Liefferinge, Linse Van Gool, Nikkie Van Lierop, Saskia Van Nieuwenhove, Elly Van Reusel, Annemie Verbeiren, Eva Van Tulden, Sarah Wagemans, Pascale Wils.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.