Lobbyisten en sponsors speelden een grote rol tijdens de afgelopen klimaatconferentie in Bonn en eerdere klimaatgesprekken. Met name de energiesector roert zich krachtig. Een situatie die niet bijdraagt aan echte oplossingen, vinden critici.

Er is een beeld dat de kloof die iedere klimaattop splijt goed samenvat. Na de toespraken van Merkel en Macron was het op woensdag 14 november de beurt aan de president van Gabon. De zaal liep leeg. Op een klimaattop heeft elk land evenveel recht van spreken, dat betekent niet dat naar iedereen even goed wordt geluisterd.

Hij is de anti-Trump van de Amerikaanse westkust. Jerry Brown, gouverneur van Californië, doet wat de president laakt: wapenwetten invoeren, migranten opvangen en een strikt klimaatbeleid uitstippelen. ‘Ik ben niet gefrustreerd. Ik ben enthousiast en geprikkeld. Klimaatactie is de meest zinvolle activiteit.’

In Bonn vindt op dit moment de jaarlijkse klimaattop van de VN  plaats. Honderden onderhandelaars waaronder overheden, bedrijven, vakbonden, milieuorganisaties en wetenschappers zitten er rond de tafel om de gemaakte beloftes uit het akkoord van Parijs (2015) om te zetten in concrete initiatieven en afspraken. 

‘Het wordt tijd om de absolute hoogdringendheid te beseffen.’ Klimatoloog Jean-Pascal van Ypersele wrijft met zijn hand over zijn ogen. Het is eerder een vermoeid dan moedeloos gebaar. Als lid van de delegatie van Fiji, het organiserende land van de Klimaatconferentie in Bonn heeft hij er weken van korte nachten op zitten ...

Project Drawdown, met haar optimistische doch –naar eigen zeggen– realistische toekomstvisie, beschouwt klimaatverandering niet als een dreiging, maar als een opportuniteit. 

Terwijl de wereldeconomie vorig jaar groeide, daalde de uitstoot van broeikasgassen, vooral dankzij het verminderde gebruik van steenkool. Daardoor daalt de koolstofintensiteit van de wereldeconomie aan recordtempo, maar nog niet voldoende om de klimaatdoelstellingen van Parijs te halen.