Moederdag deed psychologe en MO*columniste Miranda Ntirandekura Aerts terugdenken aan haar sessies met Riane. Fysiek leek er niets met Riane, maar zelf is ze ervan overtuigd dat haar lichaam is gebroken. ‘Geen kind is zo aanwezig als het kind dat wordt gemist.’

Het lijkt erop dat in het Vlaamse klimaatbeleid niet het algemeen belang centraal staat, maar het belang van – met een beetje overdrijving – de ‘Schilde-Vlamingen’, schrijft MO*columnist Jan Mertens cynisch. ‘Die weten niet of ze nog eens voor N-VA gaan stemmen of toch maar voor het Vlaams Belang.’

Gebruik maken van een cordon sanitaire om niet te besturen met Vlaams Belang, maar tegelijk wel zijn extreemrechtse gedachtegoed overnemen, is géén cordon sanitaire, schrijft MO*columniste Layla El-Dekmak. ‘We moeten dringend onder ogen zien dat onze klassieke partijen er hypocriet mee omspringen.’

Het euthanasiedebat draait weer op volle toeren. Deze keer door de uitspraken van CM-voorzitter Luc Van Gorp over ‘een voltooid leven’. Voor Bieke Purnelle is de essentie niet zozeer de vraag óf mensen echt levensmoe zijn, maar waarom.

In onze samenleving worden dakloze mensen vaak gereduceerd tot overlast, met een repressief beleid als gevolg, schrijft Filip Keymeulen, straathoekwerker bij de Brusselse vzw Diogenes. Maar dakloosheid bestrijd je niet met politie, de harde aanpak, maar met huisvesting, de zachte aanpak.

Is troost een te groot woord? Of zijn we bang van de pijn die we zullen voelen als we eraan denken? Misschien, betoogt MO*columnist Jan Mertens, kunnen we dit jaar het kersfeest aanvatten met een vragenrondje: ‘Wat zou jou kunnen troosten? Wie weet hoe mooi en helend dat gesprek zou kunnen zijn.’

MO*columniste Bieke Purnelle maakt zich zorgen om onze democratie en de stemmen voor psychopaten, halvegaren en andere bedenkelijke sujetten. ‘Waarom zou je moeite doen als je gewoon kan roepen dat het de schuld is van migranten? Het maakt niet uit of het waar is, zolang de mensen het maar geloven.’

Een nieuw manifest en bijbehorende campagne, 'Meer dan genoeg/More than enough', pleit voor een wereld met genoeg voor iedereen. Het doet MO*columniste Tine Hens nadenken over de schoonheid van genoeg en de pletwals van steeds meer.

Doorgedreven pacifisme met een oproep tot ontwapening is allesbehalve een teken van zwakte, schrijft MO*columnist Thomas Goorden. ‘Net in reactionair geweld zit geen greintje moed of creativiteit.’

'Mijn lief is Libanees. Het was een pakketdeal: inclusief warme familie, bergen heerlijk eten en een barslecht paspoort.' Het soort paspoort waarmee je in Europa stoot op gesloten deuren, vooroordelen en administratieve rompslomp, ondervindt Fien Portier. 'Wij willen gewoon samen zijn.' 

Volgens MO*columnist van de maand Sacha Dierckx heerst er verwarring over macht en verzet. Hij gaat de mythe van een almachtige, hoogopgeleide, woke bakfietselite te lijf. ‘Het is wrang dat mensen die zich in de steek gelaten voelen vanwege sociaaleconomische redenen op extreemrechts stemmen.’

Handicap maakt vaak geen deel uit van de conversatie over diversiteit. Daarom: een roep om inclusie, om gezien en gehoord en gewaardeerd te worden, om je vertegenwoordigd te zien op school, in de media en in de taal. ‘Een beperking is pas een handicap als de maatschappij ontoegankelijk is.’