Bedreiging vrouwen dagelijkse realiteit in Afghanistan

‘Het is schandalig dat de Afghaanse autoriteiten vrouwenrechtenactivisten in de steek laten.’

Het rapport ‘Their Lives On The Line’ documenteert hoe strijders voor vrouwenrechten, inclusief artsen, docenten, advocaten, politiemensen en journalisten, niet alleen doelwit zijn van de taliban, maar ook van krijgsheren en ambtenaren.

Mensenrechtenactivisten hadden in de afgelopen tijd te maken met autobommen, granaataanslagen op huizen en moordaanslagen op henzelf of familieleden.

Ze gaan vaak gewoon door met hun werk, terwijl ze weten dat er geen actie ondernomen wordt tegen de daders.

‘Vrouwenrechtenactivisten hebben in de afgelopen veertien jaar dapper gestreden en een aantal belangrijke dingen bereikt. Sommigen hebben daarvoor met hun leven betaald. Het is schandalig dat de Afghaanse autoriteiten hen in de steek laten, terwijl hun situatie gevaarlijker is dan ooit’, zei Salil Shetty, secretaris-generaal van Amnesty in Kaboel.

‘Nu de terugtrekking van de troepen bijna compleet is, lijken velen in de internationale gemeenschap Afghanistan te willen vergeten. We kunnen dit land en mensen die hun leven op het spel gezet hebben voor mensenrechten en vrouwenrechten niet eenvoudig aan hun lot overlaten.’

Consistent patroon

Vanuit de internationale gemeenschap is er aanzienlijk geïnvesteerd in steun aan Afghaanse vrouwen, inclusief pogingen om vrouwenrechten te versterken. Veel van deze initiatieven waren echter ad hoc of stappen in een proces. Veel hulpgeld droogt nu op, zegt Amnesty.

Hoewel de taliban verantwoordelijk zijn voor de meeste aanvallen op verdedigers van vrouwenrechten, hebben plaatselijke ambtenaren en commandanten, die steun krijgen van de overheid, veel macht. Zij raken steeds vaker betrokken bij geweld tegen en bedreiging van vrouwen. ‘De bedreigingen komen nu van alle kanten’, zegt een vrouw die anoniem wil blijven. ‘Het is moeilijk om de vijand te identificeren. Het kan familie zijn, politie, de taliban of een politicus.’

‘Afghanistan heeft een onzekere toekomst voor zich en staat mogelijk op een belangrijk punt in de recente geschiedenis.’

Op grond van gesprekken met meer dan vijftig vrouwenrechtenactivisten en hun familieleden, constateert Amnesty dat er sprake is van een consistent patroon waarbij de autoriteiten bedreigingen tegen vrouwen negeren of niet serieus nemen.

Geen enkele vrouw in het openbare leven is veilig. Activisten, politici, advocaten, journalisten en docenten hebben te maken met bedreigingen en geweld.

Zelfs vrouwen bij de politie hebben te maken met bedreigingen en (seksuele) intimidatie.

Ondanks het bestaan van een juridisch raamwerk om vrouwen te beschermen in Afghanistan – grotendeels dankzij de onvermoeibare inzet van vrouwenrechtenactivisten zelf – worden wetten vaak slecht gehandhaafd. Het blijven papieren beloften. De in 2009 aangenomen wet voor de Eliminatie van Geweld tegen Vrouwen heeft tot nu toe slechts geleid tot beperkt aantal veroordelingen.

‘Afghanistan heeft een onzekere toekomst voor zich en staat mogelijk op een belangrijk punt in de recente geschiedenis. Het is nu niet het moment voor internationale regeringen om zich van het land af te keren’, zegt Shalil Shetty.