‘It takes a village to raise a child’, is een leuze die Nozizwe regelmatig hoorde toen ze opgroeide in haar geboorteland Zimbabwe. In België stelde ze vast dat deze leuze eigenlijk ook van toepassing is op ouderen. Eens ouderen naar een woonzorgcentrum verhuizen bijvoorbeeld, verdwijnen ze uit beeld. Generaties leven niet meer met, maar ...

Ze zijn niet tastbaar, maar wie goed kijkt, ziet ze overal. De onzichtbare muren die onze steden en gemeenten doorkruisen. Het zijn de muren van de sociaaleconomische segregatie. Ze vallen samen met kanalen, straten, grenzen van wijken, schrijft Tine Hens. We zijn een samenleving van muren geworden.

Tobias Leenaert was deze zomer in San Francisco, waar toen toevallig net de Pride parade plaatsvond. Veel mensen zullen die vooral kennen als de “gay pride” parade, maar het is natuurlijk breder dan dat. Het gaat om de hoogdag van de LGBTQ-beweging. Die initialen staan, zoals u wellicht weet, voor lesbian, gay, bisexual, transgender en queer. Met a ...

Het is een teken van de tijd: de oproep om klassieke concerten korter te maken omdat mensen anders te snel verveeld zijn. Kunnen we niet gewoon een beetje tijd verlenen aan de aandacht? Misschien stelt het ons beter in staat 's werelds problemen onder ogen te zien, meent Jan Mertens. 

Als er, lang na ons, in het diepe van de tijd, ooit eens een gedenksteen voor de mensheid komt, kan die best refereren aan het gen van de waanzin. Dat is het fameuze gen dat ons onderscheidt van de neanderthaler. Het gen dat ons de ene keer een tikkeltje geniaal maakt en de andere keer weerbarstig blind voor verandering, schrijft col ...

De olijfbomen van Warda El-Kaddouri’s grootvader in de Riffijnse bergen kreunen onder de zinderende hitte en de abnormale droogte. De bodem is stoffig, de bladeren zijn dor en de olijven pijnlijk afwezig. Hier en daar ligt er een klein, hard, droog bolletje op de grond. De diagnose is duidelijk. Geen olijfolie dit jaar.

Als we gods- noch mensbeeld delen, kunnen we dan samen verder? Ach, dat is de vraag niet. Die keuze is er immers niet, argumenteert Catherine Vuylsteke.

Warda stelt voor om de maand ramadan te gebruiken om niet alleen te reflecteren over religie, maar ook over hoe religie een rol kan spelen in een ecologisch bewuster leven. De vastenperiode als startpunt voor een groene moslimrevolutie waar ze graag deel van uitmaakt.

Ieder weldenkend mens weet dat discriminatie op basis van huidskleur of etnische afkomst onrechtvaardig is. Wat velen wél doen, is de factor “soort” laten meespelen wanneer we de belangen van niet-menselijke dieren afwegen tegenover de onze. Tobias Leeaert neemt het concept speciësisme onder de loep.

Bieke Purnelle kreeg de idee dat mensen bescherming en steun nodig hebben tegen de Powers That Be met de paplepel ingegoten. Na de vele giftige reacties op de recente stakingen roept ze alle denkers en opiniemakers die dialoog constructiever vinden dan staken op om de daad bij het woord te voegen.

Warda El-Kaddouri bracht een paar dagen door met 150 jongeren uit alle windstreken. 'I am from Belgium' werd beantwoord met de wonderlijkste reacties, maar echt boeiend werd het als iedereen zijn of haar perspectief op de wereld gaf. De verscheidenheid die dat oplevert glinstert en geeft hoop -als de mensheid er ruimte voor wil maken.

‘De mens lijkt me het enige dier dat leeft met de vrees niet genoeg te zijn. Dat maakt van hem in mijn ogen een mooi en tegelijkertijd een tragisch wezen’, filosofeert Tobias Leenaert. Hij vraagt zich soms af waar de vrees om niet goed genoeg te zijn vandaan komt.