‘Afrika is sterker dan ooit te voren’
Werk, groei en investeringen –daarop lag de klemtoon tijdens de Afrika-EU-top eind 2010 in het Libische Tripoli. Na eerdere samenkomsten in Caïro (2000) en Lissabon (2007) was het de derde keer dat een dialoog plaatsvond tussen staats- en regeringsleiders van tachtig Europese en Afrikaanse lidstaten.
In de discussie over de Economische Partnerschapsakkoorden tussen de EU en Afrika, de zogenaamde EPA’s, schoven de Afrikaanse landen één gemeenschappelijk standpunt naar voor (zie kadertekst). Dat assertief optreden wekte de indruk van een verhoogde Afrikaanse eenheid en een nieuwe wind door de Afrika-EU-relaties. ‘Afrika is sterker dan ooit te voren’, stelde Europees Commissaris voor Ontwikkelingssamenwerking Andris Piebalgs.
Zakenman Dr. Evance Rweikiza , directeur van het Tanzaniaanse Private Sector Fonds, relativeerde de zogenaamde Afrikaanse eenheid. ‘We hebben in Tripoli wel met één stem kunnen spreken over de EPA’s, maar in de realiteit zijn er nog erg veel verschillen binnen het continent en zelfs binnen de regio’s.’ Frans-Kameroenees kunstcriticus, curator en auteur Simon Njami schatte de huidige Afrika-EU relaties niet erg hoog in: ‘Er is veel blabla. In deze uitwisseling is er een die de les spelt en de ander die noteert.’
De Europeanen klonken een stuk optimistischer. Volgens Europese Commissievoorzitter José Emmanuel Barroso was de top een succes. Premier Yves Leterme vond het al significant dat de top heeft plaatsgevonden. De komst van de Soedanese president Al-Bashir en andere politieke spanningen riskeerden immers roet in het eten te gooien.
Na afloop van de Afrika-EU-top verklaarde de Zuid-Afrikaanse president Jacob Zuma teleurgesteld dat er na tien jaar partnerschap onvoldoende vooruitgang is op het vlak van implementatie. ‘Zowel de implementatie als de middelen zijn gebrekkig’, vond ook Dr. Rweikiza. Oegandees zakenman en voorzitter van Tamoil, Habib Kagimu, liet het niet aan zijn hart komen: ‘Als de Europeanen ons niet willen helpen in onze ontwikkeling, zullen we het zelf doen. En we zullen hen bijbenen. Daarover bestaat geen twijfel.’