Dossier Ingadammen
Maarten Lambrechts
31 augustus 2011
Al jaren rijpen plannen voor de uitbreiding van het Ingadammencomplex voor elektriciteitsproductie in de Congorivier. De bestaande dammen Inga 1 en 2 zouden twee grotere broers krijgen, waaronder de Grand Inga, een gigant met twee keer de capaciteit van de Chinese Drieklovendam. Internationale financiële instellingen zoals de Wereldbank en de Europese Investeringsbank zien in de Ingaprojecten een hefboom voor de ontwikkeling van Congo en voor de energievoorziening van het hele Afrikaanse continent. Elektriciteit zou zelfs aan Europa verkocht kunnen worden.
Dr. Anders Lustgarten stelde op een debatnamiddag van 11.11.11 over de Ingadammen eind juni zijn rapport Conrad’s nachtmerrie voor. Lustgarten is verbonden aan het Bretton Woods Project, een groep Britse ngo’s die de internationale financiële instellingen kritisch opvolgt. In zijn rapport schetst Lustgarten de struikelblokken voor de uitbreiding van de Ingadammen.
Vooreerst zijn er de problemen met de bestaande infrastructuur: Inga 1 en 2 produceren twintig jaar na hun afwerking nog maar op veertig procent van hun capaciteit en de kosten voor herstelwerken liepen al op tot 700 miljoen euro. Onderliggende redenen zijn corruptie en de inefficiënte werking van de Congolese elektriciteitsmaatschappij. Verder plaatst Lustgarten vraagtekens bij de ecologische en sociale impact en twijfelt hij aan de technische haalbaarheid van het te bouwen distributienetwerk. Hoe Congo met zijn reusachtige schuldenberg moet delen in het kostenplaatje van 55 miljard euro voor de Grand Inga, is evenmin duidelijk.
Maar waar Dr. Lustgarten zich nog het meest aan stoort bij de plannen voor de Inga, is dat voorbijgegaan wordt aan de noden van van de gewone Congolees. Lustgarten: ‘Dit alles gebeurt onder het mom van ontwikkeling en zogenaamd om het leven van de gewone mensen beter te maken. Maar wat de Wereldbank en de Europese Investeringsbank doen, is precies het omgekeerde. Ze helpen mee aan de bouw van een sterk gecentraliseerde, door het buitenland gecontroleerde, private vorm van elektriciteitsproductie. Dit gaat helemaal niet meer om de noden van de gewone bevolking.’
Meer info over de bestaande en geplande dammen en het volledige interview met Dr. Lustgarten kan u lezen op onderstaande links.
De Ingadammen: witte olifant blijft geld kosten
In het eerste deel van het dossier komen de bestaande dammen Inga 1 en 2 aan bod. Inga 1 en 2 hebben sinds hun aanleg in de jaren zeventig en tachtig al miljarden gekost, terwijl het merendeel van de Congolezen niet kan genieten van de geproduceerde energie.
De struikelblokken voor de grote Inga
Het tweede deel van het dossier geeft een overzicht van de plannen voor de nieuwe dammen en de daarbij te verwachten problemen. Het is een samenvatting van het rapport Conrads nachtmerrie en bevat het verslag van de 11.11.11-debatnamiddag over de nieuwe dammen.
Over de zin en waanzin van het Ingadammen-complex
Dr. Anders Lustgarten is de auteur van Conrads nachtmerrie. Hij stelt het hele Ingaproject en de rol van de Wereldbank daarbij in vraag. In het derde deel van het dossier laten we hem zelf aan het woord.