Betaalbaar wonen voor iedereen kan, met creativiteit én structurele verandering

Hanna Clarys, Samenlevingsopbouw (Casa Viva): ‘Pas wanneer mensen een dak boven hun hoofd hebben en in een stabiele woonsituatie zitten, kunnen ze andere capaciteiten ontwikkelen.’ Helaas zal 30 procent van de Belgen nooit een eigen huis bezitten.

Stijn Oosterlynck, stadssocioloog UA: ‘Onze samenleving verwacht van mensen dat ze zelf voor hun huisvesting instaan, dat men het inkomen verzamelt om eigendom te verwerven. Dat lukt voor een aanzienlijk deel van de mensen, drie vierde van de mensen slaagt daar in.’

‘Voor de één vierde die er niet in slaagt, is er zeer weinig ondersteuning. Je kan naar sociale huisvesting gaan maar dat is maar 6 procent van het totale huisvestingsbestand dat beschikbaar is. Dat betekent dat heel wat mensen in de private huurmarkt terecht komen, waar de verhouding tussen prijs en kwaliteit omwille van de grote vraag, zeer slecht is.’

Pascal De Decker, doctor in sociale en politieke wetenschappen gelooft niet dat de Belgische focus op het bezit van een huis voor iedereen kan werken. ‘Het aandeel eigenaars is gedaald de laatste jaren. De grenzen van het systeem zijn bereikt. Dat betekent dat er altijd een 25 à 30 procent van de mensen zal moeten huren.’

‘De oorzaken van ongelijkheid zitten niet in de huisvestingssfeer, dus kan je ze ook niet oplossen via de huisvesting.’

Stijn Oosterlynck: ‘De woonbonus drijft de prijs van huizen op. De enigen die erbij gebaat zijn, zijn verkopers, die iets meer krijgen, en de banken die grotere leningen kunnen uitschrijven.’

‘Als je die woonbonus afschaft, kan je dat geld gebruiken voor diegenen die het echt nodig hebben. Dat zou de mensen ook niet schaden die de woonbonus verliezen, de prijzen gaan gewoon een beetje zakken.’