Colette Braeckman volgt al drie decennia Centraal-Afrika voor de krant Le Soir en verwierf zo diepe kennis van Congo en zijn verhouding tot België. In haar boek De tweede onafhankelijkheid van Congo schetst Braeckman vooral de politieke geschiedenis van de voorbije 20 jaar.
Wat me evenwel sterk bijblijft, is haar beschrijving van hoe de internationale standing die België na 1945 verwierf ten dele te danken is aan Congolese rijkdommen: uranium (waarmee supermacht VS zijn atoombommen maakte) en goud (waarmee de kas van het Internationaal Muntfonds werd gespijsd).
In haar boek besteedt Braeckman veel aandacht aan de geschiedenis van de familie Kabila. Een familie van nationalisten die nooit op Mobutu’s avances ingingen, en slechts laat bogen voor zijn geweld: tot eind de jaren zeventig wisten ze in Oost-Congo een Rode Zone overeind te houden. Daarna vluchtten ze naar Tanzania.
Om te kunnen overleven moest Joseph Kabila school lopen onder valse namen om niet te worden afgemaakt door de Congolese inlichtingendiensten. Braeckman die Kabila meermaals interviewde, en bijzonder veel Congolezen goed kent, schetst een beeld dat de man begrijpelijker maakt en dat ingaat tegen de zeer negatieve kijk van Karel De Gucht. Braeckman ontkent niet dat er nog reuzengrote problemen zijn maar wijst tevens op de verwezenlijkingen… en op de blunders van De Gucht.
Congo. De Tweede onafhankelijkheid door Colette Braeckman is uitgegeven door EPO. 271 blzn. ISBN 978 90 6445 590 2