Liz Varga, spijt om een verdeeld Hongarije

Toen Liz (34) in 2001, een week na 9/11, op het Britse platteland als au pair aan de slag ging, sprak ze geen woord Engels. Nu, bijna vijftien jaar later, is ze tevreden met haar job als sales coordinator in een Londens hotel en heeft ze niet de minste intentie terug te keren. No way, zegt ze. Haar voornaam is eigenlijk Hongaars, maar ze gaat liever als Liz door het leven. 

‘De inkomenskloof is gewoon enorm’, zegt ze. ’Ik verdiende in Hongarije nog een redelijk loon, in vergelijking met andere mensen, maar dan nog kwam ik er niet. Ik weet niet hoe mensen het doen, maar met één job lukt het niet. Ik ging ook wel graag uit toen. Ik verdiende in ieder geval niet genoeg voor de levensstijl die ik wilde.’

‘Het leven hier in het Verenigd Koninkrijk is makkelijker. Voor hetzelfde werk kan je je een betere levensstijl veroorloven. Ik kan ook sparen, en dat kan je niet in Hongarije tenzij je drie baantjes hebt en je nooit slaapt.’ 

En toch is het Verenigd Koninkrijk nu ook weer niet het beloofde land voor alle nieuwkomers: ‘Als je hard werkt, dan heb je normaal niet al te veel problemen. Maar je moet je wel bewijzen.’ Liz heeft wel eens geprobeerd een Engelse naam te gebruiken nadat haar cv de eerste keer afgewezen was. Ze mocht meteen op gesprek.

‘Veel mensen slikken de propaganda als zoete koek.’

Met haar nichtje die in Hongarije naar de universiteit gaat, praat ze nog wel eens over de politiek aldaar. ‘Vlakbij de universiteit is er een vluchtelingenkamp, maar ondanks alle propaganda die ze te horen krijgt, vormt ze er haar eigen mening over. Oude klasgenoten van haar, die ze via Facebook blijft volgen, geloven vaak alles wat ze op de radio horen, of op de televisie zien. Veel mensen slikken de propaganda als zoete koek.’

De Hongaarse politiek is vreselijk geworden, zegt ze. Ze verdelen het land, maar mensen hebben het niet in de gaten. Ondertussen blijven politici maar stelen, niets lijkt genoeg: ‘Het hele parlement, links en rechts, moet vervangen worden, en er moet voor gezorgd worden dat er niet meer gestolen kan worden.’

Waarom er dan zo weinig reactie is? ‘Ach, Hongaren staken of protesteren niet want ze denken dat het niets kan veranderen. Hongaren zijn te passief. Politici stelen al dat geld maar, en Hongaren doen er niets aan.’

Terug naar het hoofdartikel ‘De grote leegloop van Hongarije’