Het surreële Servische leven

De zomerperiode trekt veel toeristen naar Brussel. Een klein deel daarvan doet aan couchsurfen: overnachten op de zetel van een onbekende. MO* trekt deze vakantie elke week de hoofdstad in, op zoek naar diverse verhalen op dezelfde sofa. Deze week: drie studentes uit de Servische hoofdstad Belgrado.

  • (c) Len Buggenhout Mila Selenic, Milena Dimic en Dusica Obradovic (c) Len Buggenhout
  • (c) Len Buggenhout Mila Selenic, Milena Dimic en Dusica Obradovic (c) Len Buggenhout
  • (c) Len Buggenhout Dusica Obradovic, Mila Selenic en Milena Dimic (c) Len Buggenhout

Soms heb je niet meer nodig dan een goede vriendin voor een goede tip over een formidabele slaapplaats. Toen we enkele weken geleden kennismaakten met twee Servische vrijwilligers die in België in een vluchtelingenkamp kwamen werken, was het snel duidelijk dat beide jongedames het hier naar hun zin hadden. Een microbe die ze blijkbaar gemakkelijk hebben doorgegeven.

Het is immers dankzij Gorana dat de drie vriendinnen Dusica Obradovic, Milena Dimic en Mila Selenic, allen 22 jaar oud en afkomstig uit Belgrado, deze week voor het eerst van couchsurfing proeven en bij gastheer H.D. blijven logeren. Amper een maand geleden waren ze op zoek naar een Europese vakantiebestemming. Een plaats die bovendien goed bereikbaar is vanuit Italië, waar Dusica sinds haar zestiende woont en studeert.

Brussel

Brussel, als hoofdstad van Europa, is geen vanzelfsprekende vakantiebestemming. Milena: ‘België is geen land dat je spontaan wil gaan bezoeken. Voor mannen zijn er de Belgische bieren en voor vrouwen is er de chocolade, maar veel magie gaat er niet uit van het land en zijn hoofdstad.’

‘Brussel is mooier dan ik had verwacht’

Toch is Brussel dankzij de goedkope vliegtuigtickets van bijvoorbeeld Ryanair erg populair bij de Servische en Italiaanse jeugd, en schept ze vele verwachtingen. Mila: ‘In mijn verbeelding was Brussel een moderne stad, vol met rijzige en blinkende torens. In werkelijkheid is het een stad met veel oude architectuur. Dat maakt het beter en mooier dan ik had verwacht.’

Daarmee geeft Mila onmiddellijk aan waarom deze vriendinnen reizen. ‘Om nieuwe mensen en plaatsen te leren kennen, om even uit je thuisstad weg te zijn en je in een andere omgeving onder te dompelen. Maar ook om jezelf te ontwikkelen, om onafhankelijk en zelfstandig te leren zijn. Reizen opent je geest.’ Ze vullen elkaar perfect aan.

(c) Len Buggenhout

Mila Selenic, Milena Dimic en Dusica Obradovic

Surrealisme

Brussel mag dan al de hoofdstad van het surrealisme zijn, ook in Servië kent het leven veel tegenstrijdigheden. Milena: ‘In Servië doet iedereen wat hij of zij wil. Er wordt gefeest, gegeten en gedronken, maar we kennen veel werkloosheid. En toch slagen mensen er altijd in om geld te verdienen. Ik begrijp zelf niet altijd hoe dat komt.’

‘De crisis sloeg veel harder toe in Servië dan in Italië’, vult Dusica aan. ‘Toch zijn de Italianen veel spaarzamer. Zij verdienen geld, maar geven het niet uit. Of ze besteden het aan een dure telefoon of auto.’

Milena: ‘Dat bedoel ik: wij hebben geen geld, maar geven het uit. Wij kunnen een diploma met goede cijfers behalen aan de universiteit, maar toch geen werk vinden als we de juiste mensen niet kennen.’

Mila: ‘Daarom vind ik niet dat de crisis al volledig voorbij is in Servië. Ik studeer nog één jaar economie, maar ik weet niet of ik nadien werk ga vinden. Dat maakt mij bang. Ik wil niet thuis zitten en niets doen.’

Milena: ‘Ik kijk niet naar de toekomst. Ik wil nu leven.’

(c) Len Buggenhout

Dusica Obradovic, Mila Selenic en Milena Dimic

Bombardementen

Waar die onzekerheid over de toekomst vandaan komt, is moeilijk te zeggen. Niet alleen sloeg de economische crisis enkele jaren geleden hard toe, ook tijdens hun kinderjaren had het land een moeilijke tijd. De vervloekte jaren negentig brachten hyperinflatie en een oorlog. ‘Voor Serviërs waren dat de ergste jaren’, zegt Milena. ‘Niemand wil zich die periode herinneren, dus wordt er niet meer over gesproken.’

‘Wij herinneren ons de oorlog als een leuke tijd’

Ze groeiden op in een helse periode, hun ouders hadden het op bepaalde momenten moeilijk om aan basisvoedsel te geraken. Toch kijken zij verbazingwekkend positief terug op hun jeugd. Milena: ‘Wij waren kinderen, we hadden geen idee wat er aan de hand was. We herinneren het ons zelfs als een leuke tijd, want onze ouders deden erg hard hun best om ons een onbezorgd leven te geven. We moeten hen daar dankbaar voor zijn.’

Dusica: ‘We voelden niet dat die oorlog aan de gang was. We speelden buiten met onze vriendjes en als de sirenes loeiden gingen we naar huis.’

Milena: ‘Niemand van ons heeft een familielid of vriend verloren door de bombardementen. Dat is belangrijk om te beseffen. Zij die wel iemand zijn verloren zullen ongetwijfeld anders denken.’

Trauma

Dusica: ‘De hal was de enige ruimte zonder ramen in ons appartement. Daarom sliepen we daar. De bombardementen waren vaak ver verwijderd, maar heel af en toe was er ook één vlakbij. Dan kwamen alle andere mensen uit het gebouw ook schuilen in ons appartement op het gelijkvloers.’

‘Ik woonde in een vluchtelingenkamp’

Milena: ‘Ik woonde tijdens de oorlog in een vluchtelingenkamp. Het geluid van bommen heeft mij angstig gemaakt. Een bom is op een nacht heel dicht bij het kamp neergekomen. Dat moet het engste moment uit mijn leven zijn, het helse lawaai was verschrikkelijk. Nu nog kan ik niet alleen thuis zijn ’s nachts, uit angst.’

Hoe meer ze erover praten, hoe meer ze lijken te beseffen dat het een belangrijk deel van hun leven zal blijven. De ontbering en de eigenaardige omstandigheden kleven aan hun herinneringen, ze zullen nooit helemaal verdwijnen. In het verleden leven de Serviërs evenwel niet.

‘In Servië is iedereen altijd heel positief’, zegt Milena. ‘Dat is de voornaamste reden waarom we er zo naar kijken.’ En daarom komen ze een kleine week feesten, eten en drinken in Brussel.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.