Intercontinentaal vliegen in een Brusselse woonkamer

De zomerperiode trekt veel toeristen naar Brussel. Een klein deel daarvan doet aan couchsurfen: overnachten op de zetel van een onbekende. MO* trekt deze vakantie elke week de hoofdstad in, op zoek naar diverse verhalen op dezelfde sofa. Deze week treffen we twee vrouwen die op hun eentje reizen: Canada meets Thailand meets Brussel.

  • (c) Len Buggenhout Alice Eamsherangkoon en Carey Heeney (c) Len Buggenhout
  • (c) Len Buggenhout Carey Heeney en Alice Eamsherangkoon (c) Len Buggenhout
  • (c) Len Buggenhout Alice Eamsherangkoon en Carey Heeney (c) Len Buggenhout

Het asfalt in een rustige straat in Etterbeek is zich op dit ochtendlijke uur al aan het warmen aan de stralende zon. Het is de aankondiging van een snikhete dag in de stenen stadsjungle die Brussel is. Perfect voor een opgewekt humeur en goed voor een rustige stadswandeling. Ik ben te gast bij een couchsurf-gastheer, iemand die zijn deuren niet alleen voor mij openzet, maar ook en vooral om onbekenden op zijn sofa te laten overnachten.

Met de ramen wijd open vallen het zonlicht en de gedempte geluiden van de stad binnen in de woonkamer. Wat een contrast met het uitgeregende Brussel dat de Servische studenten vorige week moesten trotseren. Een Belgische vlag, een restant van de WK-koorts die een stille dood is gestorven, wappert aan de muur. Ondertussen worden computers bovengehaald en weer weggestoken, slingeren de rugzakken in het rond en wordt er heen-en-weer gelopen tussen de keuken en de badkamer.

De levendigheid past bij de twee vrouwen die even later rond de tafel komen zitten om te praten over wat hen naar Brussel bracht. Snel vallen enkele gelijkenissen op: allebei trekken ze deze zomer door (een deel van) Europa, allebei doen ze dat alleen en allebei maken ze voor het eerst (sinds lang) gebruik van couchsurfing. De rest van hun levensverhaal loopt sterk uiteen.

Het toeval, bijgestaan door een Noors koppel, brengt hen nu samen in Etterbeek

Die twee vrouwen, dat zijn Alice Eamsherangkoon (25) en Carey Heeney (40). Alice is afkomstig uit Thailand, maar studeerde onlangs af in Californië en belandde voor een project in Londen. Voor ze start met werken, terug in de Verenigde Staten, wil ze wat meer zien van Europa. Carey is leerkracht Frans in Toronto, Canada. Ze wilde deze zomer nog eens een grote reis maken, want dat was alweer tien jaar geleden. Kenia stond op het verlanglijstje, maar omdat haar vaccinaties niet in orde wilden geraken, kocht ze op het laatste moment een relatief goedkoop ticket naar Parijs.

Het toeval, bijgestaan door een Noors koppel, brengt hen nu samen in Etterbeek. ‘Ik ontmoette dit koppel vorige week aan Mont Saint-Michel en zij vertelden me dat ik Brugge ab-so-luut moest gaan bezoeken’, vertelt Carey. ‘En ze hadden gelijk.’ Tussen Brugge en Brussel liggen amper vijftig minuten.

Hoe is het om als vrouw alleen te reizen?

Carey: ‘In Europa is dat geen enkel probleem. Maar ik ben ook al op plaatsen geweest waar het minder vanzelfsprekend is. In de Filipijnen, bijvoorbeeld, leer je dat je ‘s avonds niet alleen over straat moet lopen en al jouw bezittingen heel goed in de gaten moet houden. Toen ik op een van de zuidelijke eilanden als enige blanke vrouw in een overzetboot zat met enkele honderden Filippino’s gierde de spanning wel door mijn lijf. Maar door het te doen, leer je omgaan met dergelijke situaties.’

Alice: ‘Mijn ervaringen beperken zich tot deze reis en enkele korte reisjes die ik een paar jaar geleden naar China heb gemaakt. Op basis daarvan kan ik zeggen dat dat heel erg is meegevallen. Het is op aanraden van mijn vrienden dat ik deze reis alleen doe. Je hoort zo veel positieve verhalen.’

Carey: ‘Toen ik zo jong was als Alice deed ik niets liever dan op mijn eentje reizen. Je kan de vrijheid voelen, overal om je heen. Je leert ook voortdurend nieuwe mensen kennen. In Zuid-Amerika reisde ik eerst met Deense mannen, dan met Israëlische vrouwen en nadien met een Amerikaan. Als ik de laatste jaren met mijn vriend reisde, voelde ik mij soms eenzaam, eenzamer dan ik mij kon herinneren van vroeger, omdat ik veel minder gemakkelijk contact kon leggen met anderen.’

(c) Len Buggenhout

Carey Heeney en Alice Eamsherangkoon

Jij hebt drie jaar lesgegeven in Japan, Carey. Alice, ook jij verhuisde naar een ander continent. Hoe ervaar je die stap?

Carey: ‘Ik ging oorspronkelijk met mijn toenmalige vriend die Japans studeerde. Maar het is uitgeraakt vooraleer we zijn vertrokken. Ik ben dan alleen gegaan en uiteindelijk drie jaar gebleven. Ik had echt een fantastische tijd. De mensen waren ook zo bijzonder. Ik woonde in een heel afgelegen stadje, dus gebeurde het dat ik plots bij een onbekende man in de auto zat, een tijdje rondreed en nadien met hem op restaurant zat. Dat zou nooit gebeuren in Canada. Alles heeft met vertrouwen te maken.’

‘Maar de taal was aanvankelijk wel een barrière. Ik heb mij dan extra hard ingezet tijdens de taalcursussen die ik volgde. Van het moment dat ik een beetje Japans kon spreken, heeft dat mijn hele ervaring veranderd.’

Alice: ‘Taal was een minder groot probleem toen ik naar Amerika verhuisde. Ik voelde mij vrij snel thuis. Ik wilde graag snel nieuwe mensen leren kennen. Toch was het weer aanpassen als ik naar Londen verhuisde. De Engelsen zijn veel minder direct, veel vriendelijker. Maar ook veel voorzichtiger als ze je bijvoorbeeld kritiek willen geven. Ze wringen zich nog liever in allerlei bochten dan dat ze je rechtstreeks vertellen waar het op staat.’

Carey: ‘Ik raad het trouwens iedereen aan. Als je in een ander land, ver weg van je thuis, gaat wonen en werken, kijk je nadien zo anders naar de wereld. Japan is mijn tweede thuisland geworden. Mijn favoriete stad moet sinds gisteren Brugge zijn … Fantastisch is het daar.’

(c) Len Buggenhout

Alice Eamsherangkoon en Carey Heeney

Waarom reizen jullie?

Carey: ‘Het doel van mijn reizen is in de loop van de jaren veranderd. Vroeger deed ik het om de wereld te ontdekken. Eerst met familie en vrienden, maar sinds Japan voornamelijk alleen. In Japan had ik begrepen dat er zo veel andere landen en culturen zijn, anders dan Canada. De laatste tien jaar reisde ik vooral om familie en vrienden te bezoeken. Ik had niet veel vakantie, dus moest ik het stellen met lange weekends.’

‘Maar nu heb ik met een vriend een afspraak gemaakt om voor elke letter van het alfabet een land te bezoeken dat met die letter begint. Daarom ga ik na Frankrijk en België nog naar Luxemburg en Duitsland. (lacht) Het is een goed excuus om te reizen, niet?’

‘Hoe meer je leert over de wereld, hoe meer je leert over jezelf’

Alice: ‘Ook ik ben al naar verschillende plaatsen geweest: China en Vietnam, Mexico en Brazilië, maar ook Rwanda. Ik wilde nieuwe plaatsen gaan ontdekken, maar dan vooral om nieuwe mensen en andere perspectieven te leren kennen. Je leert veel bij over jezelf. Je komt voortdurend in nieuwe situaties terecht en dan leer je hoe je daar mee omgaat. Hoe meer je leert over de wereld, hoe meer je leert over jezelf.’

‘Als je dan wordt rondgeleid door iemand die de plaats kent, dan maakt dat voor mij de ervaring nog beter.’

Is dat waarom je nu voor couchsurfing kiest?

Alice: ‘Ja, maar ik leer vooral graag nieuwe mensen kennen. Ik wil omgaan met de mensen die hier wonen. In hotels of jeugdherbergen kom je voornamelijk in contact met andere toeristen. Dat is anders. Door couchsurfing krijg je een blik van binnenuit, niet van buitenaf.’

Carey: ‘Ik vond het een interessant concept. Economisch is het voordeliger, want je bespaart er best veel geld mee. In ruil krijg je meestal een zetel, maar soms ook een aparte slaapkamer of een hele verdieping. Ik heb er altijd van gehouden om kennis te maken met de mensen van het land zelf. Ze geven je inderdaad een ander perspectief.’

‘Maar als je reist zoals wij nu reizen, alleen en ongehinderd, maar ook zonder echt reisplan, vormt de overnachting vaak het grootste probleem. Je moet altijd wachten tot wanneer de host zich aanmeldt en jouw aanvraag goedkeurt. Soms gebeurt dat helemaal niet. In Frankrijk heb ik één keer veel geld moeten uitgeven aan een hotelkamer omdat er niemand tijdig had gereageerd.’

Om elkaar hierbij te helpen, worden aan de tafel alvast enkele namen en logeeradressen doorgegeven. Referenties zijn een goede houvast, om mensen hun vertrouwen te winnen én als gespreksonderwerp. De slingerende paden van een host en twee bezoekers kruisten elkaar deze ochtend in Brussel. Het gesprek dooft uit en iedereen kiest voor een andere vervolgroute.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.