Amper 7 landen halen WHO-norm voor luchtkwaliteit

Luchtvervuiling in Hong Kong. De tien meest vervuilde steden ter wereld zijn allemaal te vinden in Zuid- en Centraal-Azië.

Hitting Up Studios / Unsplash

Wereldwijd halen amper zeven landen de internationale normen voor vervuiling met fijnstof. Op veel plaatsen neemt de vervuiling zelfs nog toe, naarmate de economie aantrekt.

Het World Air Quality-rapport van iQAir verzamelt de gegevens van meer dan dertigduizend meetstations in 134 landen. Van die landen zijn er maar 7 die de jaarlijkse fijnstofnormen van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) halen. Het gaat om Australië, Estland, Finland, IJsland, Grenada, Mauritius en Nieuw-Zeeland.

Boven aan de top vijf van meest vervuilde landen staat Bangladesh met 79,9 microgram per kubieke meter - ruim vijftien keer hoger dan de jaarlijkse fijnstofnorm van de WHO. Pakistan volgt op de tweede plaats (73,7 µg/m3), India op de derde met 54,4 µg/m3, nog altijd ruim 10 keer hoger dan de jaarlijkse PM2,5-richtlijn van de WHO. Tadzjikistan en Burkina Faso vervolledigen de top vijf.

De tien meest vervuilde steden ter wereld zijn allemaal te vinden in Zuid- en Centraal-Azië, en vier van die steden in India.

Geen data

Maar het rapport merkt op dat ook veel landen gewoon nog niet genoeg meten om het gevaar voor hun bevolking in te schatten. Zo zijn maar 24 van de 54 Afrikaanse landen ten zuiden van Sahara opgenomen in het rapport. De andere landen hebben onvoldoende meetgegevens. Dat betekent dat een derde van de Afrikaanse bevolking geen toegang heeft tot gegevens over de luchtkwaliteit.

‘Een schoon, gezond en duurzaam milieu is een universeel mensenrecht.’

Goedkope meters, gesponsord en beheerd door burgerwetenschappers, onderzoekers, drukkingsgroepen en lokale organisaties spelen een steeds grotere rol om die hiaten in de gegevens op te vullen, blijkt uit het rapport.

‘Een schoon, gezond en duurzaam milieu is een universeel mensenrecht’, zegt Frank Hammes, CEO van IQAir. ‘Maar in veel delen van de wereld vertraagt het gebrek aan data over de luchtkwaliteit doorslaggevende maatregelen en bestendigt het onnodig menselijk lijden. Gegevens over luchtkwaliteit redden levens: waar de luchtvervuiling wordt gerapporteerd, wordt actie ondernomen en verbetert de luchtkwaliteit.’