Arabische lente stevent af op gure herfst voor Israël

Om de situatie niet verder te laten escaleren, is de Turkse minister-president Recep Tayyip Erdogan afgereisd naar Caïro om het anti-Israëlische sentiment te temperen. Vrij opmerkelijk, want Turkije bekoelde onlangs zelf de banden met Israël omwille van het incident met de Mavi Marmara, een schip dat deel uitmaakte van de Gaza Flotilla. Aan boord van dit schip kwamen negen Turkse activisten tijdens een Israëlische overmeestering om het leven. Het passagiersschip bevond zich op dat moment in internationale wateren, waardoor Israël zich strikt genomen schuldig maakte aan piraterij. De Turkse regering eiste hiervoor excuses. Israël weigert die tot op heden te geven.

Terugtrekken van ambassadeurs

Naar aanleiding van het uitgelekte rapport over de Israëlische commando-actie op Mavi Marmara heeft Turkije op 1 september de Israëlische ambassadeur uitgezet en zijn eigen ambassadeurs teruggeroepen. Ook zijn alle militaire deals met het land stopgezet. De haat en nijd tussen de twee strekt zich ook uit tot over hun vliegvelden. Toeristen en zakenlui worden onnodig lang opgehouden en grondig geinspecteerd. Van een enkeling wordt het paspoort afgepakt en pas een paar minuten voor de vlucht weer teruggegeven.

Verandering na Egyptische revolte

De Arabische lente heeft de politieke verhoudingen in de Arabische wereld flink op scherp gezet. Het beleid van Mubarak was erop gericht de goede vrede te bewaren met Israël. Op deze manier joeg de Egyptische oud-leider de VS niet in het harnas en was hij verzekerd van Amerikaanse steun en de levering van wapens. Dat het anti-Israëlische geluid geen doorgang kreeg in Egypte had hier dan ook mee te maken. Nu het Egyptische volk zelf het heft in eigen handen heeft genomen, is niet zeker of deze vrede met Israël gehandhaafd blijft.

Camp David

De getekende vrede tussen Egypte en Israël stamt uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Aan het einde van dat decennium tekenden de joodse Menachem Begin en de toenmalige Egyptische president Sadat de zogenaamde Camp Davidakkoorden. Egypte erkende toen het bestaaansrecht van Israël. Als tegenprestatie kregen de Egyptenaren de Sinaiwoestijn terug, die het Israëlische leger vanaf 1967 bezette. Andere Arabische landen waren niet te spreken over de zet van Sadat. Egypte werd erdoor uit de Arabische Liga gezet en in 1981 werd Sadat er zelfs om vermoord.

In de Camp Davidakkoorden stond ook een besluit over autonomie voor Palestina. De Palestijnen verwierpen het akkoord. Juist vanwege dit punt. Zij streden, en nu nog, voor een onafhankelijke, zelfstandige Palestijnse staat. Een ontwikkeling waar Israël niet erg blij mee is.

Israël raakt geisoleerd

Het Palestijnse geluid voor een onafhankelijke Palestijnse staat wordt steeds luider nu ook een poging wordt gedaan bij de Verenigde Naties deze onafhankelijk te realiseren. Palestina weet zich gesteund door vele landen. Deze steun is na de Arabische lente alleen maar groter geworden. Netanyahu voelt zich steeds meer geisoleerd door deze ontwikkelingen en is naarstig op zoek naar steun in de regio.

Aanval veroordeeld

Osama Heikal, de Egyptische minister van Communicatie, noemt het incident in de media een belediging voor Egypte. Hij benadrukt dat het niets te maken heeft met de januarirevolutie, dat was volgens hem een echte, vreedzame opstand met als doel het oude regime te vervangen. Volgens Heikal vond de aanval op de Israëlische ambassade puur uit frustratie plaats.

Iran is duidelijk

Iran heeft nog niet officieel gereageerd, maar volgens het Israelische medium Haaretz steunt Iran wel de aanval op de ambassade. Iran hoopt dat Egypte een ander beleid gaat voeren ten opzichte van Israël. Ahmadinejad heeft in eerdere reacties laten weten uit te zijn op de eliminatie van Israël. Het is dan ook niet voor niets dat de Verenigde Staten Iran als een groot obstakel in de Arabische wereld ziet.