Investeringen Wereldbank ook gelinkt aan mensenrechtenschendingen

De Internationale Financieringsmaatschappij (IFC) is een onderdeel van de Wereldbank. Volgens een rapport van Oxfam International heeft de IFC weinig tot geen controle over hoe 90 procent van zijn investeringen in commerciële banken en andere financiële instellingen wordt besteed.

Ontvoeringen en milieuschade

Owning the outcomes bouwt verder op het onderzoek van Inclusive Development International (IDI) en andere organisaties die investeringen van IFC  via “financiële tussenpersonen” koppelt aan tientallen zaken waarin sprake is van mensenrechtenschendingen zoals ontvoeringen, verdwijningen en ernstige water- en luchtvervuiling.

‘Het wordt tijd dat de IFC zich inlaat met investeringen die mensen uit de armoede helpen, geen zaken die levens ontwrichten, lokale gemeenschappen verplichten te verhuizen of het milieu verwoesten’

‘De IFC laat zich indirect in met investeringen die ze nooit zouden overwegen mocht het om een rechtstreekse vraag gaan’, zegt Nadia Daar van Oxfam International in Washington. ‘We hebben de IFC daarover vorig jaar al op de vingers getikt en we zullen dat blijven doen.’

‘Het wordt tijd dat de IFC zich inlaat met investeringen die mensen uit de armoede helpen, geen zaken die levens ontwrichten, lokale gemeenschappen verplichten te verhuizen of het milieu verwoesten’, zegt haar collega Natalie Bugalski.

Het rapport verzamelde bewijzen over onder meer de Tia Maria-kopermijn in Peru en megadammen in Vietnam.

De IFC heeft zich al proberen te verdedigen met excuses, zeggende dat ze niet verantwoordelijk kunnen zijn voor alle investeringen van hun klanten. Het rapport weerlegt deze argumenten en toont aan dat strenge monitoring en grotere transparantie mogelijk is en ze meer kunnen afdwingen om mensenrechten en het milieu te respecteren in de financiële sector.

‘Als de IFC niet beter kan omgaan met de risico’s van z’n internationale investeringen, zal het deze ernstig moeten afbouwen tot op het punt dat ze wel kunnen nagaan wat er met hun geld gebeurt’, concludeert Daar.