Brazilië: Lokale gemeenschap redt grootste zoetwatervis van uitroeiing

Een lokale gemeenschap in het Amazonegebied heeft er zelf voor gezorgd dat de arapaima, de grootste zoetwatervis ter wereld, na zware overbevissing van de ondergang is gered.

  • Muzina-Shanghai CC BY-NC-ND 2.0 Muzina-Shanghai CC BY-NC-ND 2.0

Commerciële visserij leidde ertoe dat de populatie van de arapaimavissen drie decennia lang gedecimeerd werd. De arapaima zwemt in de 2400 kilometer lange Juruá, een zijrivier van de Amazone, die door Brazilië en Peru stroomt.

Met pijl en boog

Volgens wetenschappers is de populatie van de arapaima in 83 meren langs de Juruá opnieuw gestegen sinds lokale Braziliaanse gemeenschappen zelf de controle over de visvangst hebben overgenomen en maatregelen hebben getroffen om het visbestand op te krikken.

Op de plaatsen waar deze maatregelen niet werden toegepast, bleek de populatie verder achteruit te gaan.

Het lokale beheer leidde ertoe dat een belangrijke bron van proteïne voor de gezinnen werd behouden.

Volgens de studie die verschenen is in Nature Scientific Reports, zouden de huishoudens ook een inkomen putten uit de legale en gecontroleerde verkoop van de vis.

‘Deze gemeenschap heeft praktijken overgenomen van de oorspronkelijke bewoners van Amerika.’

Deze inkomsten worden opnieuw ingezet in gezondheidszorg, onderwijs, de toegang tot internet en andere levensverbeterende zaken, zegt Carlos Peres van de Universiteit van East Anglia.

‘Het gaat hier om semi-zelfbedruipende gemeenschappen’, zegt hij. ‘Het zijn geen zuiver inheemse bevolkingsstammen zoals de Navajo-indianen. Genetisch en cultureel zijn ze afstammelingen van Brazilianen, Europeanen en inheemsen.’

‘Deze gemeenschap heeft praktijken overgenomen van de oorspronkelijke bewoners van Amerika. Zo zijn ze bijvoorbeeld erg bedreven met pijl en boog’, zegt hij.

‘Maar ze zijn ook helemaal mee met de Braziliaanse manier van leven: ze kijken televisie, ze stemmen, ze kennen hun burgerrechten.’

Geïntegreerd natuurbeheer

Volgens Peres kan dit project dienen als model voor het behoud van biodiversiteit in zoetwater-ecosystemen waar de verschraling toeslaat.

‘Het is alsof je geld op de bank zet en een geen jaaropbrengst van 3 of 4 procent hebt, maar van 200 of 300 procent.’

‘Het gaat hier om medebeheer van een overheid of een agentschap samen met een lokale bevolking.

Uiteindelijk zijn zij de echte betrokkenen, want het gaat hier over afgelegen gebieden waar de lokale mensen de enigen zijn die werkelijk aanwezig zijn en vaak de enigen die hier echt iets om geven.’

‘We hebben het open beheer kunnen ombuigen naar een kleinschaliger beheer op lokaal niveau en zien dat de visbestanden daardoor sterk stijgen’, zegt Peres. ‘Het is alsof je geld op de bank zet en geen jaaropbrengst van 3 of 4 procent hebt, maar van 200 of 300 procent.’

Eerdere afspraken van de lokale gemeenschappen met commerciële vissers dateren uit de vroege jaren 1990 en zouden volgens de studie tot conflicten hebben geleid waarbij ‘mensen het leven lieten’.

‘Nu zijn al deze conflicten opgelost’, zegt Peres. ‘Toen we aan dit project begonnen, was het niet de eerste bedoeling om aan geïntegreerd natuurbeheer te doen, maar dat is het uiteindelijk wel geworden.’

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.