Oceanen zijn er een pak slechter aan toe dan gedacht

Nieuws

Grote gevolgen voor ecosystemen onder water

Oceanen zijn er een pak slechter aan toe dan gedacht

De oceanen verzuren een pak sneller dan verwacht. Een belangrijk kantelpunt waar wetenschappers al jaren voor waarschuwen, blijkt vijf jaar geleden al bereikt.

Het grootste deel van onze CO2-uitstoot wordt opgevangen door de oceanen, en ze zijn dus de belangrijkste bondgenoot in de strijd tegen de klimaatverandering. Maar dat heeft consequenties: al die CO2 doet de gemiddelde pH-waarde van het zeewater dalen, met grote gevolgen voor de ecosystemen onder water.

Wetenschappers waarschuwen dan ook al jaren dat die ‘verzuring’ van de oceanen afstevent op een ‘planetaire grens’, een kantelpunt waarbij de natuurlijke limieten van het wereldwijde ecosysteem bereikt zijn. Voor de oceanen betekent dat: 20% minder calciumcarbonaat dan voor de industriële revolutie.

Maar, zegt een nieuwe studie van verschillende universiteiten en de Amerikaanse overheidsdienst NOAA: die mijlpaal is waarschijnlijk al gepasseerd. Ze komen tot die conclusie op basis van 150 jaar aan ijsstalen. Al in 2020 flirtten de oceanen met het kantelpunt, zegt de studie, en sommige delen van de zeeën hebben hun limiet toen al bereikt.

Hoe dieper in de oceanen de onderzoekers keken, hoe erger de resultaten, zeggen ze. Op 200 meter onder het oppervlak had al 60 procent van de regio’s de veilige limiet voor verzuring doorbroken.

Mosselen en krabben

Dat heeft enorme gevolgen voor de ecosystemen, in de eerste plaats voor dieren die kalk nodig hebben om een schelp of schild te vormen, zoals mosselen, krabben en oesters. Hoe zuurder de oceanen, hoe moeizamer dat wordt. De verzuring treft ook koraalriffen, die essentieel zijn als broedkamer en toevluchtsoord voor ontelbare vissoorten.

‘Oceaanverzuring is niet alleen een milieucrisis - het is een tikkende tijdbom voor mariene ecosystemen en kustgemeenschappen’, zegt hoogleraar Steve Widdicombe van het Plymouth Marine Laboratory. ‘Naarmate onze zeeën zuurder worden, zien we het verlies van de cruciale leefgebieden waar ontelbare soorten van afhankelijk zijn. En dat zal op zijn beurt grote gevolgen hebben voor maatschappijen en economieën. We zijn aan het gokken met onze biodiversiteit en met miljarden aan economische waarde, elke dag dat we actie uitstellen.’