Schendingen van kinderrechten in Filipijnen houden aan

“Tienerzwangerschappen blijven stijgen, straatkinderen worden behandeld en gestraft als criminelen en kinderen die in aanraking komen met het gerecht of getroffen worden door rampen, krijgen geen verzorging”, zegt kinderrechtenactiviste Mae Baez.

“Wat kinderporno betreft hebben kinderen de weg naar het videogesprek gevonden.”

Strengere wetten

Het aanhoudende werk van 23 ngo’s die rond kinderrechten werken resulteerde onder meer in een verstrenging van de wetgeving inzake kinderhandel en kinderpornografie.

Ook is er het Pantawid Pamilyang Pilipino Program (4P’s), bedoeld om extreme armoede uit te roeien door te investeren in onderwijs en gezondheid voor kinderen, het Nationaal Strategisch Kader 2001-2025 voor de ontwikkeling van kinderen en inspanningen van het maatschappelijk middenveld om de rechten van het kind te respecteren.

Terwijl internationale mensenrechtenorganisaties de Filipijnen prijzen voor de vorderingen op dit vlak, wijzen kinderrechtenactivisten zoals Baez er op dat “schendingen blijven bestaan, met inbegrip van lijfstraffen, thuis, op school en in instellingen.”

Verantwoord ouderschap

Veel organisaties hebben hun hoop gevestigd op de recent goedgekeurde wet inzake verantwoord ouderschap, die onder meer voorschrijft dat ouders hun kinderen seksuele voorlichting en sociale vaardigheden moeten bijbrengen.

Volgens cijfers uit 2013 krijgen 1,4 miljoen Filipijnse meisjes tussen 15 en 19 jaar te maken met tienerzwangerschappen.

Het land telt 43 miljoen meisjes jonger dan 18 en vooral de armere bevolkingslagen is het belangrijk om goed geïnformeerd te worden over hun lichaam, hun gezondheid en hun recht om een vroege zwangerschap te voorkomen.

De overheidsprogramma’s hebben nog niet kunnen verhelpen dat er “nog steeds een enorme uitval is van lagereschoolkinderen, en dat kinderen in afgelegen gebieden nog steeds kilometers ver moeten wandelen om een school te bereiken”, zegt Baez.

“De overheid heeft ook niet kunnen verhinderen dat er tienerhuwelijken worden afgesloten. Ook is er nog steeds geen einde gekomen aan de jarenlange strijd tussen moslims en christenen die kinderen in een onveilige situatie plaatst”, zegt activist Mark Timbang.

Lijfstraffen

Tenslotte zijn er nog de rechten van kinderen die binnenskamers geschonden worden want lijfstraffen zijn nog steeds schering en inslag in Filipijnse gezinnen.

Volgens een studie uit 2011 zouden acht op tien kinderen te maken krijgen met lijfstraffen. Twee op drie ouders geven aan dat ze geen andere manier kennen om hun kroost discipline bij te brengen.  Negen op tien ouders grijpen naar deze vorm van opvoeding omdat ze zelf als kind met harde hand werden aangepakt.

De campagne Je hoeft ons geen pijn te doen om ons iets bij te brengen heeft als doel om ouders te doen inzien dat een culturele norm ook doorbroken kan worden.

De VN definieert lijfstraffen als een fysische, emotionele en psychologische straf onder het mom van discipline en veroordeelt deze wrede vorm van geweld tegen kinderen als een schending van de kinderrechten. De organisatie beveelt aan dat alle landen, inclusief de Filipijnen, die de conventie over de rechten van het kind mee ondertekenden, alle vormen van lijfstraffen afschaffen, zowel in instellingen, scholen al in de private sfeer.