De roofridders van de financiële markten kennen geen morele grenzen

De verzekeringspoot Fortis Insurance Belgium organiseert vandaag een exclusief culinair feest voor 50 genodigden in het duurste hotel van Monaco. De groep luncht in de Louis XV, nummer 8 op de lijst van ‘s werelds meest prestigieuze restaurants. De verzekeringsgroep spendeert zo’n 150.000 euro aan dit feestje ten voordele van externe verzekeringsmakelaars. (De groep arriveerde gisteren in Hôtel de Paris, het duurste hotel van het prinsdom. Een lunch in Louis XV kost al snel 300, een overnachting in het hotel gemiddeld 1.500 euro. De verzekeringsgroep betaalde ook de vliegtickets van de genodigden.
De woordvoerder durft dan nog te zeggen dat “dit soort evenementen gebruikelijk is in de verzekeringssector. Ook andere sectoren, zoals de farmaceutische en de medische, hebben hun systemen om bijvoorbeeld artsen eens in de watten te leggen.”
Tien dagen geleden klopte Fortis aan bij de Belgische overheid om via financiële steun uit het moeras getrokken te worden na jaren van arrogant wanbeleid en hoogmoed waarbij de bestuurders zich gedroegen als hebzuchtige roofridders ten dienste van de grote aandeelhouders.
De overheid kwam met miljaren euro belastinggeld over de brug en eventjes was Fortis “genationaliseerd”, in publieke handen, in onze handen. Een openbare bank ten dienste van de bevolking en vooral van de kleine spaarder zou een goede optie geweest zijn.

Casino terug open

Maar de overheid verkocht enkele dagen later het Belgische deel aan het Franse Paribas PNB, nadat het Nederlandse deel reeds was overgenomen door de Nederlandse overheid. Het feest van de roofridders van de financiële markten kan opnieuw starten, want het casino werd opnieuw geopend.
Dat Fortis nu een luxefeest organiseert voor de kapitaalkrachtige vrienden is reeds een schande in deze tijden, (terwijl op hetzelfde ogenblik Wereldbankpresident Robert Zoellick verklaart dat het aantal ondervoede mensen in de wereld door de sterk gestegen grondstofprijzen en de eerste gevolgen van de financiële crisis (stijging voedselprijzen) dit jaar met 44 miljoen toeneemt tot 960 miljoen, maar ja wie heeft het nu over ethiek in tijden van beurspaniek) maar dat ze het ook nog eens organiseert in Monaco is niet alleen een duidelijke vingerwijzing maar ook een regelrechte fiscale provocatie .
Of geloven we dat de organisatoren Monaco hebben gekozen wegens het zachte klimaat, het strand en enkele palmbomen?

Paradijselijke oasa

Monaco is niet zomaar een paradijselijke oase, een prinsdom, neen, Monaco is in de eerste plaats een belastingsparadijs. Belastingsparadijzen leven van de fiscale fraude in andere landen. En het witwassen van zwarte fortuinen. En misdaadgeld. En dat allemaal via de grootbanken.
Monaco is een van de drie landen in Europa die op de zwarte lijst van belastingparadijzen van de OESO (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling) staan. Dat heeft te maken met het feit dat Monaco weigert om informatie uit te wisselen met andere landen. Ook Liechtenstein en Andorra staan op die lijst.
De manier waarop belastingparadijzen multinationale ondernemingen en grote vermogens en dus de grote aandeelhouders in staat stellen belastingen te ontwijken en te ontduiken is tenminste deels verantwoordelijk voor de scheeftrekking van belastingssystemen overal ter wereld.  Hypermobiele winsten van multinationals en grote vermogens worden steeds ongrijpbaarder en dus minder belast.
Monaco is zulk een favoriete fiscale schuilplaats voor grote vermogens die O% belastingen willen betalen op hun inkomen. Niet alleen Michael Schumacher, Boris Becker en Björn Borg wonen er, maar ook Belgische vedetten zoals Justine Henin, Tom Boonen (die na drie jaar opnieuw het hazenpad kiest naar België), Thierry Boutsen, Jacky Ickx, Stefan Everts , Sylvain Geboers , Philippe Gilbert , Gert Steegmans zijn er allemaal buren. Zelfs Axel Merckx was er jarenlang resident voor hij emigreerde naar Canada.
“Het prinsdom Monaco heeft “zichzelf opgewerkt” tot één van de meest exclusieve internationale jetsetbestemmingen. De 7800 Monegasken delen hun rotsachtig gebied met ongeveer 25.000 inwijkelingen. Dat heeft het Bruto Binnenlands Product opgedreven tot meer dan 900 miljoen dollar” vermeldde de BBC in een reportage.

Dikke mist

In tegenspraak met hun paradijselijk imago hangt er een dikke mist rond hun bankactiviteiten. Er wordt geen enkele informatie uitgewisseld met andere landen en het bankgeheim staat er boven alles. De meeste grote banken hebben filialen in bijna alle belastingparadijzen, waardoor ze medeplichtig zijn aan deze ontwijkconstructies. Maar de klant is nu eenmaal koning nietwaar? En een rijke klant is de koning te rijk.
Deze fiscale roofridders en speculanten hebben op onverantwoorde wijze hun zakken gevuld, een crisis veroorzaakt en het algemeen belang geschaad. Het zijn niet alleen fiscale roofridders maar ze zijn ook dodelijk.
De grote protestantse NGO Christian Aid heeft begin dit jaar een rapport uitgebracht over “de schande van de fiscale paradijzen”. In het rapport staat o.a. het volgende: “ het schandaal van een systeem van belastingen in de wereld dat toelaat dat de rijksten hun verantwoordelijkheid ontlopen en daardoor de armsten veroordelen tot een afgeknotte  ontwikkeling, en zelfs tot een vroegtijdige dood[…]Wij voorspellen dat alleen al de belastingsontduiking, die illegaal is en verbonden aan de handel, verantwoordelijk zal zijn voor de dood van 5,6 miljoen jonge kinderen in de ontwikkelingslanden in de periode van 2000 tot 2015. Dat is bijna 1.000 per dag. De helft daarvan is reeds dood.”

Op het matje

Attac Vlaanderen wil dat de Belgische overheid niet alleen de Fortis bestuurders op het politieke matje roept via hun (minderheids) overheidsparticipatie in de bank en een onderzoek laat starten naar de “fiscale” bedrijvigheden van FORTIS in Monaco.
Of zal minister Didier Reynders, de beschermer van de grote fortuinen en van het casinokapitalisme en fiscale fraude nu ook weer eens de andere kant opkijken?
De dictatuur van de georganiseerde maar gederegulariseerde hebzucht vernietigt de samenleving en kent geen morele grenzen. Het is vooral tijd om woedend te worden.
En zulke banken voor eens en voor altijd ofwel te nationaliseren of in de steek te laten. Natuurlijk is ook Ijsland een belastingparadijs, daarom ook de grote aantrekkingskracht op bepaalde beleggers.
Laten we niet alleen een anti-terrorismewet tegen Ijsland toepassen (zoals Gordon Brown heeft aangekondigd), maar tegenover alle belastingparadijzen. Sluit de belastingparadijzen en hef het bankgeheim op.
Dan kunnen de werknemers en gewone belastingbetalers eens een feest organiseren. Op kosten van de fiscale fraudeurs.