Geen hangmat voor financiële instellingen

De financiële crisis toont nu ook in België haar ontwrichtend en ongrijpbaar karakter. Een combinatie van systeem fouten, tomeloos risicogedrag van financiële instellingen en paniekreacties op de markten, brengt ons financieel systeem buiten evenwicht. Op korte termijn kan de overheid niet anders dan de meubelen zo goed als mogelijk redden. Hopelijk slaagt ze daarin. Op lange termijn moet ze deze gebeurtenissen aangrijpen om orde op zaken te stellen in de financiële wereld.
Deze crisis is overgewaaid uit de VS. Financiële instellingen bakten er daar niets van. Jarenlang maakten ze hoge winsten door slechte kredieten te verstrekken en met ander risicovol gedrag. De afgelopen maanden kwamen ze er op uit dat er geen vaste grond zit onder die megawinsten. Door de risico’s te herverpakken in complexe financiële instrumenten zijn ze niet verdwenen. Ze zijn er ongrijpbaar en onbeheersbaar door geworden. Ze hebben zich verspreid over het hele financiële systeem.
Door kettingreacties en regelrechte paniek komen verschillende financiële instellingen in de problemen, ook in België. De overheid kan niet anders dan in allerijl een vangnet te spannen onder de epileptische banken en verzekeraars. De financiële instellingen krijgen miljarden dollars belastingsgeld toegestopt. Anders riskeren ze hun sectorgenoten mee de afgrond in te sleuren en brengen ze de economie in haar geheel in gevaar. Duizenden werknemers in de financiële sector vrezen voor hun job. Spaarders zijn bezorgd over hun centen.
Maar door belastingsgeld in de noodlijdende banken te pompen, lijkt de overheid met de spons over het onverantwoord gedrag van de financiële wereld te gaan. Sommige banken trokken naar het gokfeestje met het geld van hun klanten, en komen nu berooid terug.  De put die ze aan hun casinobezoek overhielden vullen met overheidsgeld, lijkt absurd. In goede tijden houden beursgenoteerde bankreuzen enkel rekening met hun aandeelhouders, in slechte tijden verwachten ze dat iedereen met hen rekening houdt. Misschien is het tijd om de rollen voorgoed om te draaien. De mondiale samenleving heeft  recht op een bankwereld die rekening houdt met alle stakeholders: spaarders, werknemers, ondernemers, het leefmilieu en de belastingsbetaler. Wat zou dat voor België betekenen?
Spaarders verdienen veilige producten en een goede dienstverlening. Spaargeld moet altijd veilig zijn bij de bank. Er moet paal en perk gesteld worden aan misleidende bankproducten, overkreditering van kwetsbare klanten of het doorrekenen van allerlei verborgen kosten aan de klant. Ook de gebrekkige dienstverlening, onder andere in de armere wijken van onze grootsteden verdient aandacht. In sommige wijken staan bankklanten tot op straat aan te schuiven. De weinige kantoren houden er maar enkele loketten open terwijl veel oude mensen en allochtonen daar net nood aan hebben.
De werkgelegenheid in de financiële sector moet zo goed als mogelijk gewaarborgd worden. Duizenden werknemers werden onder andere met gemeenschapsgeld opgeleid voor een financiële job. Ze kunnen niet zomaar aan de slag in een andere sector. Ze mogen er niet het slachtoffer van worden dat er in de financiële sector onnodige risico’s werden genomen, waardoor financiële instellingen nu drastisch moeten besparen, fusioneren of zelfs overstag gaan. Dat leidt er ook toe dat kredietnemers merken dat het moeilijker of duurder wordt om een lening te krijgen. Zo’n ‘credit crunch’ smoort de economische activiteit in de kiem.
Aan de andere kant van de wereld investeren diezelfde banken wél nog in de kaalkap van het Braziliaanse regenwoud of de vervuilende goudwinning in Indonesië. Het is een gevolg van de slagzin van het onverantwoord bankieren: alles wat geld opbrengt is toegelaten. Zelfs al gebeurt het in belastingsparadijzen of dictatoriale regimes. Maar de belastingsbetaler mag wel de rekening betalen als het fout loopt, doordat diezelfde financiële instellingen te grote risico’s nemen. Als banken systematisch zeepbellen creëren die daarna uiteenspatten, dan moet daaraan preventief iets gedaan worden met regulering.
Het vangnet voor financiële instellingen riskeert een hangmat te worden als de overheid niet in actie schiet. De miljarden belastingsgeld die nu aan financiële instellingen worden gegeven, mogen geen vrijgeleide zijn voor ‘business as usual’. Er is nood aan een activeringsbeleid voor financiële instellingen. Enkel daardoor zullen ze meer rekening houden met de samenleving. De overheid kan met regulering en andere beleidsmaatregelen de rechten van mens en milieu centraal stellen in de geldwereld. Ze kan schadelijke producten en investeringen aan banden leggen en het geld toe leiden naar een duurzaamheidstransitie in de reële economie.
www.netwerkvlaanderen.be

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.