Waarom is de haat van IS voor Frankrijk zo groot? Aan de radio gekluisterd in een klein dorpje in Frankrijk, geeft Geert Van Istendael een verklaring.

Het is vandaag, 16 mei, net honderd jaar geleden dat een Britse en een Franse diplomaat de grenzen van het huidige Midden-Oosten uittekenden, en daarmee ook veel van de conflicten van de voorbije eeuw vastlegden. Bruno de Cordier en Tom Kenis wegen het belang van Sykes-Picot.

Opiniemakers groot en klein kunnen bij MO* terecht met stukken die tegen de stroom ingaan. Deze vijf opiniestukken weten enkele gebeurtenissen van het afgelopen jaar perfect te vatten.

Disclaimer: Dit is geen opiniestuk. Dit is niet de zoveelste analyse. Er volgt geen gebalanceerde en objectieve visie, er wordt niet beoogd volledig te zijn, en het obligate zinnetje 'Ik veroordeel de aanslagen in Parijs, maar …' komt hier niet in voor. Dit is een uiting van woede.

Je kan de aanslagen in Parijs vanuit veel invalshoeken bekijken. En elk van hen werpt een, soms tegenstrijdig, licht op wat er moet gebeuren. We gaan op zoek naar een kronkelige weg uit de crisis. Verstandig gespierd optreden, bestaat dat?

De polariserende retoriek die momenteel hoogtij viert is een groter gevaar voor onze samenleving dan het gevaar van de terroristen zelf. Terrorisme de wereld uit bombarderen is niet mogelijk mits onze maatschappelijke cohesie groeit. Het Parijs-drama vanuit een Vlaams-Amerikaans "vluchteling" perspectief.

Riad Sattouf groeide op in Syrië en leeft in Frankrijk. Zijn “Arabier van de toekomst” ging al 220.000 keer over de toonbank in Frankrijk. Vandaag (11 juni) verschijnt daar deel 2, de Nederlandstalige versie volgt dit najaar. Een interview met een tekenaar die net als Kuifje naar de maan wil, maar liever zwijgt over Charlie Hebdo.