“Civilisation”, een boek van de op en top Franse auteur Régis Debray, handelt over de veramerikanisering van onze maatschappij. Als weinig anderen slaagt hij erin aan te tonen dat de weldaden van de Amerikaanse beschaving schier onweerstaanbaar zijn. En wat van buiten de Amerikaanse kring komt, is van nul en gener waarde. ...

De overheid moet geen regels maken, toch niet als het over de wapenindustrie, politie-optreden of ruimtelijke ordening gaat. Dat lijkt de heersende opinie te zijn. Maar wat het gebrek aan regelgeving veroorzaakt, dat laat zich heel moeilijk samenvatten in woorden die begrepen worden. Schrijven over de pijn die je voelt bij het verdwijnen van dieren ...

Wat draag ik naar het werk? Een banale vraag die een banaal antwoord verdient, zegt MO*columniste Ikrame Kastit. ‘Zou ik gaan voor iets rood of toch weer iets blauw. Pfft ik denk dat ik toch maar weer dat gemakkelijke witte kleedje ga aandoen. Spaghettibandjes of lange mouwen, welke afspraken heb ik vandaag in mijn agenda staan?’ ...

Neen, dit is geen recensie over het gelijknamig boek van Alain de Botton. Postmoderne overpeinzingen over of arbeid de angst voor de zinloosheid van het bestaan kan wegwerken laat ik hier aan mij voorbijgaan. MO*columniste Ching Lin Pang wil het hebben over de vergeten Chinese gastarbeiders, die hun weg naar de afgelegen Westhoek vonden in 1916 tij ...

Na meer dan twee decennia heeft MO*columniste Sabrine Ingabire besloten haar natuurlijke haar te laten groeien. Gedaan met ontkrullingsmiddeltjes, gedaan met het zich plooien naar de westerse schoonheidsidealen. ‘“The natural hair movement” is inspirerend en broodnodig, en toch droom ik van de dag waarop hun doel bereikt ...

21 jaar geleden werd een van de grootste betogingen uit de Belgische naoorlogse geschiedenis gehouden. Een witte mars tegen kindermisbruik. Iedereen was – terecht – woedend en verontwaardigd. MO*columniste Bieke Purnelle vraagt zich af waarom het blijkbaar zo weinig mensen deert dat zoveel jonge asielzoekers verdwijn ...

MO*columniste Aya Sabi gaat op haar eigen manier om met al het slechte nieuws dat ons bijna dagelijks overspoelt. 

Net als alle andere mensen moeten ook columnisten nu en dan even op adem te komen, herbronnen. Bie Vancraeynest doet dat het liefst ‘horizontaal op een strandlaken’. De Middellandse zee is daarvoor haar favoriete locatie. En toch voelt het de laatste zomers anders, zegt ze. ‘Ik heb het moeilijk om met licht gemoed te dobberen ...

Hoe we hardnekkig niet willen weten wat voor de hand ligt, het blijft merkwaardig. Weten dat je binnen de planetaire grenzen kunt blijven leven, het zou nochtans een geweldige stap vooruit zijn, niet een stap terug.

MO*columniste Anya Topolski reisde afgelopen maand naar Senegal en bezocht er onder andere “La maison des Esclaves”, een trieste herinnering aan de slavernij. Het raakte raakte haar dieper dan ze verwacht had. ‘Zelfs een maand later vind ik niet de woorden om uit te drukken wat ik daar zag en voelde, en ben ik overmand door v ...

Doorheen de bril van de bioloog krijgt menig typisch menselijk fenomeen toch weer een beestig tintje. Gedragsecoloog Hans Van Dyck ziet u al luidkeels op en neer veren op de zomerfestivals en ontwaart veel meer dan een hand vol biologie in al dat georkestreerd groepsvertoon. Hierin schuilt boeiende materie voor diverse kunstopleidingen.

Voor zijn column van deze maand, leende Geert van Istendael zonder blozen de titel van de befaamde schrijver Gabriel Garcia Marquez. De inhoud van Marquez verhaal heeft geen bal te maken met socialisme, het thema van deze column, maar wel hiermee: met open ogen in je verderf lopen.