Wissel van de wacht

Ministers die  omwille van nieuwe wetsvoorstellen onrusten veroorzaken in het land worden vaak aan de kant geschoven. De ministers worden niet electoraal verkozen en zijn dus meestal ‘bekenden’ onder de politieke elite. Ze krijgen  hun functie vaak om (geo-)politiek-strategische redenen.

Dit jaar werden in Bolivia echter veel ministers veranderd; namelijk de helft van de 17-koppige overheid. Evo Morales verving onder andere de ministers van energie, gezondheidszorg, mijnbouw, productie en leefmilieu; sectoren waarin er het voorbije jaar spanningen aanwezig waren onder de bevolking.

Er was onder andere de poging om de subsidies voor olie af te schaffen waardoor de olieprijzen enorm de hoogte in zouden gaan. Door de massale protesten kon deze wetswijziging echter niet doorgaan.  Bolivia heeft de 2^de grootste gasreserves in Zuid-Amerika, na Venezuela.

Wat de mijnsector betreft was er vorig jaar een enorme exportgroei waardoor de investeringen in de sector gestimuleerd moeten worden. Dit zou men willen doen aan de hand van buitenlandse investeringen en sinds de verschillende Nationaliseringen 6 jaar geleden is dit thema ‘not-done’.

Dat zo’n ministerwissels heel wat gevolgen heeft  voor de Boliviaanse bureaucratie is wellicht niet te verbazen. Een ministerwijziging betekent namelijk ook een wissel van verschillende opvolgers/spilfiguren/coördinatoren in de verschillende programma’s die de overheid beheert aangezien elke minister met zijn ‘vertrouwenspersonen’ werkt. Men kan zich inderdaad vragen stellen over de invloed dat dit alles heeft op de stabiliteit en efficiëntie van deze overheidsprogramma’s.