Het gaat fout in de West-Afrikaanse Sahel, schrijft Mien De Graeve die tien jaar in Burkina Faso woonde. Het ene na het andere land wordt geconfronteerd met een militaire coup. Het anti-imperialistische discours tegen (hoofdzakelijk) Frankrijk is dankbaar, en ook heel terecht. Maar het is onzin om het ‘alleen maar’ over Frankrijk te hebben. ...

Wereldblogster Mien De Graeve vierde kerstavond in Burkina Faso bij vrienden, maar het zou geen vredige avond worden. Die nacht vielen in Arbinda meer dan honderd doden bij een terroristische aanval op een legerbasis. Tachtig doden aan de kant van de terroristen, zeven militairen en 35 burgers. Het Burkinese leger lijkt eindelijk wat successen te b ...

Het had een gezellig avondje uit moeten worden met een elektrofeestje in een leuke nieuwe openluchtbar in Ouagadougou. Maar daar stak een flinke splinter van een kippenbotje in de keel van wereldblogster Mien De Graeve een ferme stok voor. Ze ondervond aan den lijve het verschil tussen de gezondheidszorg in Europa en die in Afrika.

Burkina Faso is steeds vaker het toneel voor aanslagen, met militaire en burgerslachtoffers. Af en toe sijpelt daarover iets door in de Belgische pers. Wereldblogger Mien De Graeve schetst wat er aan de hand is. 

'Soms vraag ik me af of het zin heeft. Om er over te schrijven', vraagt Mien De Graeve in Burkina Faso zich af. 'Over de manier waarop het land wegglijdt in geweld en (subtiele) repressie. Als zelfs mijn man me vraagt om te zwijgen en het leven gewoon zijn gang te laten gaan…’

Zoals het elke goede wereldreiziger overkomt en hoezeer ik ook maar probeer zelfbewust te zijn, er valt niet aan te ontkomen: soms zijn er gewoon dingen die me compleet uit het veld slaan. 

Op 2 maart 2019, slotdag van het pan-Afrikaans filmfestival FESPACO en 100ste verjaardag van de republiek Haute-Volta (ofwel het huidige Burkina Faso), werd in Ouagadougou met veel omhaal een bronzen standbeeld van Thomas Sankara onthuld. Sankara was tussen 1983 en 1987 de leider van een van de meest inspirerende Afrikaanse revoluties. Op 15 oktobe ...

Sinds een paar maanden gaat het in Burkina Faso op het vlak van de veiligheid snel en steil bergaf, bericht Wereldblogger Mien De Graeve. 

Vanuit Burkina Faso kijkt MO*-blogster Amée Zoutberg door een nieuwe bril naar de westerse samenleving en haar soms bedrukkende normen. Over luidkeels zingen op de fiets en dikke buikjes in strak shirt.

Vrouwen. Ik blijf er toch op terugkomen. Het feminisme leeft tegenwoordig in een donker hoekje, waar ik het toch gevonden heb. Dit tegen het ‘beter weten’ van de publieke opinie in. Mijn vriend wordt soms, terecht, nogal ziek van al die -ismes die ik geoefend aanhaal. Het cultureel-relativisme is daar een goed voorbeeld van. Waarom spre ...

Hoewel ik hier in Burkina Faso niet veel andere witte mensen tegenkom, is het erg interessant om hen te observeren. Wat doen ze hier – en hoe gedragen ze zich? Cultureel gezien staan zij het dichtst bij mij. Toch lijken ze altijd een ander land te beleven, al zie ik het zelf.

Op de Nederlandse basisschool word je opgeleid in absoluten. Dat zijn alle letters van het alfabet, dat Europa in het midden van de wereldkaart ligt en wie niet naar school gaat, zijn of haar leven vergooit. Op de middelbare school komt al wat meer ruimte om na te denken. Al worden de grote lijnen je nog steeds opgelegd. Er ...