Sipan Hota is fotograaf. En vluchteling, die terechtkwam in Oostende. Zijn foto’s nemen je mee naar het binnenste van zijn ziel: donker en melancholisch, maar altijd op zoek naar schoonheid. Ze vormen zijn levensverhaal, dat begon in Amuda, Syrië.

De Oostendse Odis neemt je mee naar Cuba, haar geboorteland. Een verhaal over Monchito, mojito en Cubaanse treinen. En waarom Odis jarenlang geen kip meer at.

Luisa is een straffe Belgische vrouw met Peruviaanse roots. Nederlands leren is voor haar geen evidentie. Het was en is nog steeds vaak stresserend maar toch bovenal grappig. Via een van haar anekdotes krijgen jullie een inkijk in de wereld van een anderstalige en zowel de leerkrachten Nederlands als de anderstaligen krijgen er elk n ...

Vluchtelingen worden te vaak beschouwd als een probleem, niet als het goud van een rijke cultuur die ze met zich meebrengen, blogt Patricia Campailla. Als Belgische met Italiaanse roots ziet ze hoe België de Italiaanse cultuur intussen omarmde. ‘Het is tijd dat we dat ook doen met de Midden-Oosterse cultuur.’

‘België is als een glas: je kunt het vullen met goede dingen zoals water of fruitsap. Of met slechte dingen, zoals alcohol of drugs.’ Wereldblogster Patricia schreef samen met Karrar zijn verhaal neer. Van de keuze om zijn thuisland Irak te verlaten, de vlucht naar Europa tot zijn nieuwe leven in België. Sinds zijn aankomst in sept ...

Wereldblogster Patricia Campailla leent de ruimte die ze op mo.be krijgt om wereldblogs te publiceren even uit. Voor de tweede keer laat ze Karrar aan het woord. Karrar is een Iraakse vluchteling die nu in België woont. Lees hier het relaas van zijn gevaarlijk tocht naar Europa.

Lies Gallez begint maandag aan haar vierde jaar als lerares in de onthaalklas voor anderstalige nieuwkomers (OKAN). ‘De enige zekerheid die ik vooraf heb, is dat diversiteit in mijn klas een feit zal zijn. En dat integratie kans op slagen heeft, wanneer we samen werken aan een nieuwe toekomst.'

Zes jaar geleden ontvluchtte de violiste Eleni de economische crisis en krappe arbeidsmarkt uit haar thuisland Griekenland. Ze vond een nieuwe thuis in Antwerpen, een stad die haar aan haar thuisstad doet denken. En ze ondervond dat ze ook hier haar favoriete taal kan “spreken”: de taal van de muziek. 

Tien leerlingen zitten in de OKAN-klas van Wereldblogger Lies Gallez. Negen nationaliteiten, vier religies en negen moedertalen brengen ze er elke dag samen. Behalve het onder de knie krijgen van een nieuwe taal, leren ze er ook letterlijk en figuurlijk hun weg vinden in hun nieuwe land. 

‘Hoe langer ik als voogd actief ben met de begeleiding van Niet Begeleide Minderjarige Vluchtelingen, hoe meer ik versteld sta van het ongelofelijke hindernissenparcours voor die jongeren.’

Ik vernam enkele weken geleden dat onze manier van samenleven “superieur” is aan alle andere en ik haalde in eerste instantie mijn schouders op om zoveel onzin. Maar gaandeweg blijf ik me meer en meer ergeren, vooral aan de onvoorstelbare arrogantie die één zin, uitgesproken door een vooraanstaande politica, met zich ...

‘Ondertussen zijn het al 11 pupillen geworden’, laat Denise De Bondt weten. Zij is nu voogd van liefst tien niet-begeleide minderjarigen en één meerderjarige jongeman in ons land en vertelt hier over hun en haar ervaringen.