Gebrek aan Israëlische druk op de Verenigde Staten om te interveniëren en de Israëlische capaciteit om zelf gevoelige doelen in Syrië onder vuur te nemen, zijn factoren die eraan bijdragen dat de Verenigde Staten aarzelen om betrokken te raken bij het conflict in Syrië.

In een vluchtelingenkamp in het noorden van Libanon moeten Syrische vluchtelingen in erbarmelijke omstandigheden overleven. De plaatselijke bevolking is de vluchtelingen ook liever kwijt dan rijk.

In de Zuid-Libanese stad Sidon vallen drie doden en minstens vijf gewonden tijdens wederzijdse beschietingen tussen Soennieten en Sjiieten. De Syrische kwestie verhoogt de spanningen in sektarisch versnipperd Libanon.

Volgens UNHCR is Libanon het derde land in de regio dat de kaap van 100.000 Syrische vluchtelingen overstijgd. Op 22 oktober waren er 101.283 geregistreerde en op registratie wachtende vluchtelingen op het Libanese grondgebied.

Libanon glijdt steeds verder af naar een mislukte of "gefaalde staat", nu de chaos in Syrië ook over de grens oversteekt.

Zowel in het soennitische noorden als in het sjitische zuiden van Libanon worden café's, clubs en slijters steeds vaker bedreigd of zelfs aangevallen door moslimextremisten. Dat is nieuw fenomeen in een land dat bekend is om zijn uitgaansleven.

De Libanese dorpen Ersal en Qaa, vlakbij de Syrische grens, worden ongewild meegetrokken in het Syrische geweld. Het gebied, waar vluchtelingen en strijders dekking hebben gezocht, wordt sinds kort bestookt door het Syrische leger.

Terwijl de internationale gemeenschap het maar niet eens geraakt over een mogelijke militaire interventie in Syrië, brengt de Syrische revolte aanhoudend vluchtelingen voort. In een hospitaal in het Libanese Tripoli tekende journalist Matteo Fagotto de verhalen op van Syrische vluchtelingen, burgers, rebellen en voormalige scherpschutters.

Op de tweede verdieping van een uitgeleefd gebouw in het Libanese Tripoli, in het soennitische bolwerk Bab el-Tabbaneh, klinkt gezang. Jonge Libanezen zingen luidkeels 'Yalla Erhal Ya Bashar' (Kom op, vertrek Assad), bedoeld voor de Syrische president Bashar al-Assad.

Noem het naïef, ideologisch of romantisch, maar het woord 'creatief' associeer ik steeds met vredevolle resultaten. Debatten over kunst kunnen hoog oplopen en er is niets zo ergerlijk als een gebrek aan inspiratie op een cruciaal moment, maar oorlog? Neen, dat lijkt mij niet echt een toonbeeld van artisticiteit.

Syrische activisten die de repressie in hun eigen land ontvluchten, krijgen het in buurland Libanon nauwelijks beter. Ze worden er bedreigd en geslagen, en volgens mensenrechtenorganisaties zijn al meer dan tien mensen verdwenen.

Vijf jaar na de oorlog tussen Israël en Libanon ligt het zuiden van Libanon nog veel clustermunitie. Op miljoenen vierkante meters kan een verkeerde stap dodelijk zijn. Er vielen al meer dan vierhonderd slachtoffers, meestal onder de burgerbevolking.