Over De Witte Tijger van Aravind Adiga schreven we in MO*: ‘Adiga slaagt erin om de harde werkelijkheid van de Indiase armen te beschrijven met een verfrissende mix van ironie en een bijna koele afstandelijkheid.’

Met het woord heeft mij gered maakte de Nederlandse filmmaakster Barbara Den Uyl in de eerste plaats een poëtische film over de Iraaks-Belgische schrijver en dichter Rodaan Al Galidi.

Bedenkenswaardige reportages over het heropgekalfaterde Grozny niet ten na gesproken haalt Tsjetsjenië nog zelden het nieuws. Niemand in het Westen die nog weet of, wanneer en hoe de Tweede Tsjetsjeense oorlog -die in 1999 begon- uiteindelijk is bezegeld.

Temidden van de jubelende economische berichten over China zorgt Het gewicht van de hemelse vrede van journaliste Catherine Vuylsteke voor een gezond tegenwicht. Vuylsteke laat een aantal mensen aan het woord die tijdens of sinds de manifestaties in 1989 op Tian An Men, de “verkeerde” dingen zegden of deden op het “verkeerde” moment in China. ...

De Engels-Libanese Hala Jaber, buitenlandjournaliste voor Sunday Times, vertelt haar persoonlijke relaas over de confrontatie met twee zusjes die een auto-aanslag in Bagdad in 2003 overleefden. Hun ouders, broers en zussen kwamen om. Zahra van drie had zeer ernstige brandwonden en Marla van een paar maanden oud had nauwelijks letsels opgelopen.

De Israëlische schrijver Amos Oz mag ook dit jaar weer naast de nobelprijs voor literatuur hebben gegrepen, met Dorpsleven toonde hij opnieuw dat hij op zijn pantoffels tot de literaire wereldtop blijft behoren. In dit boek schreef hij acht verhalen over het leven van de dorpsbewoners in Tel Ilan, een dorp in het noorden van Israël. Oz brengt klein ...

Het zit ze hoog. De jonge intellectuelen die met twee voeten in het veld van de diverse samenleving werken, worden bij elk media-optreden, voor elk boek dat ze willen schrijven en bij elk debat waaraan ze deelnemen geconfronteerd met onversneden vijandigheid tegen de islam.

In hun boek Terra Reversa gaan Peter Tom Jones en Vicky Demeyere uit van de vaststellingen van de overgrote meerderheid der klimaatwetenschappers, meer bepaald het cruciale gegeven dat de mondiale uitstoot van broeikasgassen ten laatste over tien jaar moet beginnen dalen.

Tussen Rusland en China liggen uitgestrekte steppen, indrukwekkende bergketens en enorme gas- en oliereserves. De enorme landoppervlakte –inclusief haar deels nomadische, deels stedelijke beschavingen– werd in de negentiende eeuw gekoloniseerd door Rusland en later ook echt toegevoegd aan het grondgebied van de Sovjet-Unie.

Shahriar Mandanipour is een van de belangrijkste hedendaagse schrijvers uit Iran. Ik ontmoette hem in 2003 in zijn geboortestad Shiraz. Als schrijver, zei hij, ‘probeer ik de dromen en nachtmerries van het Iraanse volk in persoonlijke verhalen te gieten’.

De angst voor de islam is groot en dat maakt samenleven in Vlaanderen er niet makkelijker op. Gelukkig zijn er meer en meer mensen die de pen opnemen en op een nuchtere en wetenschappelijke manier schrijven over (een facet van) de aanwezigheid van de islam in onze maatschappij.

‘De integratie is mislukt. De etnische en culturele minderheden zijn hier volledig verantwoordelijk voor want ze weigeren zich aan de Vlaamse en bij uitbreiding de westerse normen en waarden aan te passen.’ Dat is de teneur van het debat over multicultureel Vlaanderen, een analyse die de tegenstellingen tussen conservatief en progressief, tussen re ...