Columniste Tine Hens over onze harde maatschappij: ‘Zelfs als je je hoofddoek aflegt, openlijk een Koran verbrandt, lacht met de cartoons van de profeet, en een varken opeet, dan nog zal het niet voldoende zijn.’
Columniste Tine Hens reflecteert over de ruimtelijke ordening in Vlaanderen: ‘Het is nauwelijks te geloven dat hier een plan achter zit dat beter doordacht is dan het schilderij van een geblinddoekte man die een penseel tussen zijn teen hanteert.’
Mijnbouw in de ruimte? Verhuizen naar een andere planeet? Columnist Jan Mertens ziet een bedroevende vlucht uit onze eigen verantwoordelijkheid. ‘Zou het niet veel mooier zijn als we onszelf als mens een klein beetje nederiger opstellen, als het deel van de planeet dat we uiteindelijk ook gewoon zijn?’
Catherine Vuylsteke draagt de eerste dag van 2016 op aan Jerf en Caesar, twee Syrische helden van het voorbije jaar. De ene verloor het leven, de andere zijn identiteit.
Columniste Warda El-Kaddouri is blij dat moslims en christenen dit jaar samen feest gevierd hebben. 'We vierden samen wat we altijd al deelden, maar nog niet helemaal beseften.'
‘Misschien moeten we eens wat gaan doen tegen vernietigende en zielige vormen van mannelijkheid die al zoveel ellende hebben aangericht.’ Columnist Jan Mertens neemt de mannelijkheid van geweld onder de loep. Of was het de gewelddadigheid van mannen?
Aan iedereen op deze aarde een duurzame en rechtvaardige toekomst garanderen, betekent dat de ecologisch gulzigen plaats zullen moeten maken voor de anderen. Aldus columnist Jan Mertens.
Wie heeft in Europa de massale migratiegolf zien aankomen, vraagt columnist Geert Van Istendael zich af. ‘We hadden het veel te druk met Griekse keien het vel af te stropen.’ Wie kan de moeilijke taak aan dit alles in goede banen te leiden?
De zwakste in de samenleving dient volgens columnist Bleri Lleshi altijd als zondebok. ‘In tijden van crisis worden zwakkere groepen door politici nog sterker dan anders tegen elkaar uitgespeeld in een ware race to the bottom.’
Waarschijnlijk zouden velen het handig vinden om met rust gelaten te worden door de grote wereld. Onbegrijpelijk is dat niet. Maar wie graag wat meer rust zou willen, zal zich volgens columnist Jan Mertens toch moeten bezighouden met de vraag hoe rechtvaardig die grote wereld is.
Deze drie Brusselse woorden schoten door het hoofd van columnist Geert Van Istendael toen hij de kleine Aylan zag liggen op de waterlijn. ‘Broekje omhoog. Voetjes in het zand. Gezichtje in zee. Drie jaar en al zo dood.’
Welke rol moet emotie spelen in onze ontwikkelingshulp? Columniste Olivia Rutazibwa kan nostalgisch genieten van ‘We Are the World’, maar kan zich niet van de indruk ontdoen ‘dat het inzetten op dat vluchtige van het menselijke gevoel in hulp en solidariteit ons ongewild vasthoudt in kolonialistisch drijfzand.&rsquo ...