Denemarken trekt als eerste Europese land verblijfsvergunningen van Syrische vluchtelingen in. Verschillende mensen die vluchtten uit de “veilige” regio rond Damascus werden al verzocht om vrijwillig terug te keren. Zijn er redenen om te twijfelen aan het Deense terugkeerbeleid?

Sinds 1993 heeft het beleid van Fort Europa al 40.555 mensenlevens gekost. Voor meer dan 40 organisaties is het genoeg geweest. ‘De EU heeft bloed aan haar handen’, zeggen ze in een gezamenlijke opiniestuk waarmee ze de “Abolish Frontex”-campagne aftrappen.

Tijdens en na de reis, de kampen en de asielcentra, is er steeds die ándere vlucht: die voor de aanhoudende problemen in je hoofd. Pieter Stockmans schrijft een getrouw relaas over de leef- en gevoelswereld van mensen op de vlucht.

Een Spaanse Rode Kruis-medewerkster wordt verwenst, bedreigd en beledigd omdat ze een migrant een troostende knuffel gaf. Zover is het ondertussen gekomen. De verdraagzaamheid tegenover mensen die ellende ontvluchten is tot een dieptepunt gezakt, merkt wereldblogger Pablo Alonso.

Griekenland verandert tijdelijke vluchtelingenkampen in gesloten centra. Dat gebeurt met de volledige steun van de Europese Commissie. ‘Dit toont nog maar eens hoe radicaal het afschrikbeleid is geworden. Hoelang kunnen politici nog beweren dat ze een humaan beleid voeren?’

Denise De Bondt ziet ze komen en gaan, de jonge vluchtelingen die ze als voogd onder haar hoede krijgt. Dit jaar moet ze zeven keer afscheid nemen van “haar” kinderen. En dat gebeurt steeds met gemengde gevoelens.

Palestina is een staat, vinden de Vlaamse rechtbanken. Maar België erkent de Palestijnse staat niet. Het is een tegenstrijdigheid met grote gevolgen voor sommige Palestijnen in België. ‘Onze dochter heeft haar rechten. Net zoals alle andere mensen in België.’

Fotografe Tessa Kraan tekende op hoe de meest kwetsbare vluchtelingen op Lesbos aan hun lot worden overgelaten, nu kleine opvanginitiatieven gedwongen moeten sluiten. ‘Vluchtelingen hebben een plek nodig om te helen, die hen voorbereidt op integratie in de samenleving.’

‘Dit krijg ik gewoon niet meer gezegd’, dacht theatermaakster Lara Staal toen ze begon aan de productie van “De zaak Samuel”. Wat kon ze nog brengen over de dodelijke gevolgen van het Europese grenzenbeleid als de feiten gekend en de verhalen verteld zijn en niemand het echt hoort.

In een statig gebouw in het Brusselse Sint-Joost-ten-Node leeft een groep West-Afrikaanse migranten zonder papieren al jaren samen. Documentairemaker Berber Verpoest zocht hen op.

Twee Latijns-Amerikaanse vrouwen blikken terug op een bewogen jaar. Christina Burneo praat vanuit de feministische beweging, Gabriela Bucher staat sinds kort aan het hoofd van Oxfam International. ‘Ngo’s volgden lange tijd de logica van vooruitgang en groei, zonder zich kritisch op te stellen.’

Op 15 juni 2007, een jaar na de verdwijning van Jorge’s ouders, werden hun lichamen teruggevonden. Ontvoerd en vermoord door een beruchte bende in El Salvador. Veel Salvadoranen vragen door het bendegeweld asiel aan in België, maar ons land houdt sinds kort de deur potdicht voor hen. Waarom?