Een kwetsbaar bestaan in onzekerheid doet honderden mensen zonder papieren overgaan tot ‘een politieke actie’. Ze bezetten de Begijnhofkerk in Brussel en de cafetaria van de ULB en vragen een regularisatiecampagne. ‘Ik voel me als een crimineel in de elf jaar dat ik hier ben.’

Terwijl de Portugese overheid met mijnbouwlicenties strooit, dreigt de lokale bevolking hiervoor een hoge prijs te betalen. ‘Mijnbouw leidt tot een verstoring van het landschap. Hoe kun je doen alsof je alle gevolgen kunt voorspellen en controleren?’

Ze droomt groots en ze is niet bang voor heilige huisjes zoals de machtsverhouding in de wereld van mensenrechten. Dit is de Keniaanse activiste Rachael Mwikali. ‘Ongelijkheid in de mensenrechtenbeweging moet net zo hard bestreden worden als in het patriarchale systeem daarbuiten.’

De voorbije maanden haalden verhalen uit Jemen de voorpagina's van Le Monde, El País, de LA Times. Dat is niet evident: in het door conflict verscheurde land blijft amper een journalist over, en ook buitenlandse verslaggevers raken er nog moeilijk binnen.  

Toen een groep Roemeense bouwvakkers in Berlijn wekenlang geen loon kreeg voor hun werk, kwamen ze in opstand. Veel protestacties, gesprekken met de vakbond en rechtszaken later blijven de malafide bouwbedrijven nog steeds buiten schot. ‘Het systeem van uitbuiting móet in stand gehouden worden.’

Veel mensen zonder papieren zitten vast in een onzekere situatie, waarin vooruitdenken moeilijk is. De federale regering wil een aantal pilootprojecten financieren om mensen zonder papieren duurzamer te begeleiden naar een toekomstperspectief. MO* bezocht enkele bestaande initiatieven.

Al tien weken lang komen inwoners van Belarus ’s zondags op straat om te protesteren tegen de zesde ambtstermijn van president Loekasjenko. Uit vrees dat de opflakkerende revolutie overslaat naar Rusland schiet collega Poetin zijn buurman te hulp. En Oekraïne? Dat kiest de kant van de demonstranten.

Wie zich verzet tegen landonteigening, wordt genadeloos de straat op gesleept. Miljoenen inheemse mensen in India hebben hun stuk grond, de mogelijkheid om zelf in hun levensonderhoud te voorzien, moeten afgeven. 

Enkele vluchtelingen op het Griekse eiland Lesbos brengen zelf al filmend verslag uit van de ellende ter plaatse: van de barre omstandigheden in het kamp, de brand in Moria begin september en het inferno dat erop volgde. MO* mocht meekijken naar beelden van de plek waar media niet meer bij (mogen) zijn.

De Maltese regering probeert koste wat het kost migranten op zee te houden — soms wekenlang — of terug te sturen naar Libië. Dat het land daarbij wetten, schendingen van de mensenrechten in Libië en menselijke drama’s negeert, lijkt een vervelende bijkomstigheid. 

Als burgemeesters zouden regeren, zou de wereld er dan anders uitzien? De Amerikaanse politicoloog Benjamin Barber dacht van wel, het Nederlandse Utrecht bewijst dat het zo is. Een stadsverhaal over menslievendheid maar ook over eigenbelang.

De brand in Moria is uitgewoed en de Griekse autoriteiten zetten een nieuw, tijdelijk kamp op. Maar de vluchtelingen op Lesbos willen niet opnieuw opgesloten worden. Hoe lang houden ze het uit op straat, nu de politie noodhulp tegenhoudt?