Naar schatting 14.000 migranten kwamen dit jaar al in Italië aan via de Middellandse Zee. Ze verkiezen die gevaarlijke overtocht boven vastzitten in de beruchte detentiecentra in Libië. Intussen staan Italië, Turkije, Frankrijk en Rusland elkaar te verdringen om zakendeals af te sluiten in Libië.

Humanitair arts en oud-minister van Ontwikkelingssamenwerking Réginald Moreels begrijpt niet waarom de politiek zo heftig reageert op de hongerstaking van asielzoekers in de Begijnhofkerk in Brussel. ‘Een derde collectieve regularisatie betekent geen economische of sociale ramp.’

LGBTQI+-vluchtelingen raken nog meer getraumatiseerd bij aankomst in de Europese kampen, zegt Dan Chapman van een steungroep op het Griekse eiland Samos. ‘We zeggen al jaren dat de kampen géén veilige plek zijn voor LGBTQI+-asielzoekers.’

Op het Griekse eiland Samos zitten naar schatting 1500 vluchtelingen te wachten, op de dag dat ze het eiland eindelijk mogen verlaten. Maar zekerheid over de toekomst blijft uit. Journaliste Ula Idzikowska ging uitzoeken welke mentale impact het jarenlange wachten heeft op vluchtelingen.

Denemarken trekt als eerste Europese land verblijfsvergunningen van Syrische vluchtelingen in. Verschillende mensen die vluchtten uit de “veilige” regio rond Damascus werden al verzocht om vrijwillig terug te keren. Zijn er redenen om te twijfelen aan het Deense terugkeerbeleid?

Sinds 1993 heeft het beleid van Fort Europa al 40.555 mensenlevens gekost. Voor meer dan 40 organisaties is het genoeg geweest. ‘De EU heeft bloed aan haar handen’, zeggen ze in een gezamenlijke opiniestuk waarmee ze de “Abolish Frontex”-campagne aftrappen.

Tijdens en na de reis, de kampen en de asielcentra, is er steeds die ándere vlucht: die voor de aanhoudende problemen in je hoofd. Pieter Stockmans schrijft een getrouw relaas over de leef- en gevoelswereld van mensen op de vlucht.

Een Spaanse Rode Kruis-medewerkster wordt verwenst, bedreigd en beledigd omdat ze een migrant een troostende knuffel gaf. Zover is het ondertussen gekomen. De verdraagzaamheid tegenover mensen die ellende ontvluchten is tot een dieptepunt gezakt, merkt wereldblogger Pablo Alonso.

Griekenland verandert tijdelijke vluchtelingenkampen in gesloten centra. Dat gebeurt met de volledige steun van de Europese Commissie. ‘Dit toont nog maar eens hoe radicaal het afschrikbeleid is geworden. Hoelang kunnen politici nog beweren dat ze een humaan beleid voeren?’

Denise De Bondt ziet ze komen en gaan, de jonge vluchtelingen die ze als voogd onder haar hoede krijgt. Dit jaar moet ze zeven keer afscheid nemen van “haar” kinderen. En dat gebeurt steeds met gemengde gevoelens.

Palestina is een staat, vinden de Vlaamse rechtbanken. Maar België erkent de Palestijnse staat niet. Het is een tegenstrijdigheid met grote gevolgen voor sommige Palestijnen in België. ‘Onze dochter heeft haar rechten. Net zoals alle andere mensen in België.’

Fotografe Tessa Kraan tekende op hoe de meest kwetsbare vluchtelingen op Lesbos aan hun lot worden overgelaten, nu kleine opvanginitiatieven gedwongen moeten sluiten. ‘Vluchtelingen hebben een plek nodig om te helen, die hen voorbereidt op integratie in de samenleving.’