“‘MO* kleurt grijs, want zonder MO* verliest het Vlaamse medialandschap kleur’

’Non-profitorganisaties zoals Wereldmediahuis brengen een ander soort nieuws dat klassieke media niet of veel minder brengen’, beaamde Ides Debruyne, directeur van Journalismfund Europe, aan Apache. ‘Het belang van dit soort media kan in het licht van steeds verder schrijdende mediaconcentratie niet genoeg onderlijnd worden.’

Ook Journalismfund, ziet een deel van zijn Vlaamse subsidies verdwijnen. Dat heeft ongelofelijk grote gevolgen voor onafhankelijke onderzoeksjournalistiek in ons land. Want deze organisatie, met het Fonds Pascal Decroos voor Bijzondere Journalistiek onder zich, vormt één van de belangrijkste financieringsbronnen voor onafhankelijke journalistiek. Niet het minst voor de vele freelance journalisten die in ons land over het algemeen sterk onderbetaald worden voor hun werk.

‘De regering kiest er niet voor om nog meer stemmen te laten horen, evenmin kiest ze ervoor een vruchtbare bodem voor sociaal ondernemerschap in de media te stimuleren’, aldus Debruyne in Apache.

Steunende leden

MO* ziet met het schrappen van de Vlaamse subsidie een deel van zijn structurele jaarinkomsten verdwijnen. Andere structurele inkomsten komen van lidorganisaties, die er een andere kijk op nahouden dan de Vlaamse Regering. ‘Als partner van het eerste uur geloven we in diepgravende, onafhankelijke journalistiek. Met oog voor de verhalen van moedige changemakers wereldwijd’, klinkt het bij WSM (We Social Movements).

‘In een medialandschap dat steeds meer in handen komt van enkele grote spelers, vult MO* een cruciale leemte op: onafhankelijke en kritische buitenlandjournalistiek die ons helpt om de wereld in al haar complexiteit te begrijpen’, zegt Rikolto.

Memisa verwoordt het als volgt: ‘In tijden van desinformatie en polarisering is het voortbestaan van dit medium belangrijker dan ooit. Kwaliteitsvolle en betrouwbare journalistiek is cruciaal in een wereld waar sociale media steeds meer de toon zetten.’

Het leek wel voorbestemd dat oud-hoofdredacteur Gie Goris zich op de MO*redactie bevond toen het nieuws over de besparing binnenliep. ‘De oproep RED MO* is geen kreet van een verslagen redactie om hen te komen redden’, schrijft hij. ‘Het is een strijdkreet die het recht van de Vlaamse burger op mondiale informatie verdedigt. Het is de burger die centraal staat in deze campagne, het is voor hen dat de redactie al 22 jaar schrijft, reist, interviewt, uitspit, onderzoekt, bespaart, overuren draait, analyseert, knokt.’

Ook uit het bredere middenveld blijven reacties binnenlopen. ‘“Het belangrijkste land is het binnenland.” Het kan niet anders of die tegelwijsheid hangt op nogal wat Vlaamse redacties’, reageerde uitgeverij EPO. ‘Niet zo bij MO*. Misschien verklaart het waarom de Vlaamse overheid het blad niet op de schouders tilt maar integendeel botweg zijn subsidies schrapt.’

‘Als je me vraagt wat MO* voor me is, is mijn antwoord: wat is het niet? Ik publiceerde er mijn eerste columns, lees er verhalen die ik elders niet lees over onrecht, onderdrukking, kolonialisme en kapitalisme. Maar ook over rechtvaardigheid, duurzaamheid en liefde over grenzen heen’, deelde psychologe Birsen Taspinar.

Ook professor international recht Dimitri Van Den Meerssche stelt zich vragen: ‘Over de politieke beslissing om steun aan dit noodzakelijke platform stop te zetten. Maar laat ons nu vooral allemaal proMO* worden en steunen.’

En ten slotte hekelde schrijver Jeroen Olyslaegers de schrapping van de subsidies op zijn eigen wijze. ‘22 jaar degelijke journalistiek met een blik op de wereld wordt genegeerd. Veertien mensen werken daar. Ze bereiken jaarlijks 1,3 miljoen lezers. Wie moet er nog een pint? Of zoals de grijnsleider zelf het nu graag zegt: be your own media. Tzalwelzijn. James!!! Zoek eens naar wat fatsoen!! Ligt misschien in de recyclingbak!’ Ik heb net 65 euro betaald aan MO*. Het kost u minder dan vijf euro per maand. Dat is de prijs van een pint.’