Ook ijs op Antarctica vervuild met microplastics

Australische wetenschappers hebben ontdekt dat ook het Antarctisch zee-ijs is vervuild met minuscule plasticdeeltjes. Het ijs verhindert dat de deeltjes naar de diepzee zinken.

De nieuwe studie, gepubliceerd in het tijdschrift Marine Pollution Bulletin, analyseerde een ijskern uit Oost-Antarctica. Daarin bleken 96 microplastic deeltjes te zitten van 14 verschillende soorten polymeren, goed voor gemiddeld 12 partikels per liter ijs.

‘De afgelegen ligging van de Zuidelijke Oceaan is niet voldoende geweest om te beschermen tegen de plasticvervuiling die nu overal in de oceanen heerst’, zegt hoofdauteur Anna Kelly van de Universiteit van Tasmanië. ‘Ongeveer 80 procent van het Antarctische zee-ijs wordt gevormd uit zeewater en smelt en hervormt jaarlijks, waardoor microplastics op het zeeoppervlak in het seizoen vast komen te zitten in het ijs.’

Noordpool

Ook aan de andere kant van de wereld, in het Noordpoolijs, werden al plasticvervuiling vastgesteld. ‘De microplastic polymeren in onze ijskern waren groter dan die in het noordpoolgebied, wat kan duiden op lokale vervuilingsbronnen’, zegt Kelly. “Het plastic heeft minder tijd om op te breken in kleinere vezels dan wanneer het over lange afstanden over oceaanstromen wordt getransporteerd.”

Zee-ijs is mogelijk een significant reservoir voor vervuiling met plastic in de Zuidelijke Oceaan

De wetenschappers denken onder meer aan kleding en uitrusting van toeristen en onderzoekers. Maar ze vonden ook vernisvezels en kunststoffen die veel in de visserij worden gebruikt, wat een maritieme bron suggereert.

De bevindingen van de studie wijzen erop dat zee-ijs mogelijk een significant reservoir kan zijn voor vervuiling met plastic in de Zuidelijke Oceaan, stellen de onderzoekers. In plaats van naar de diepe oceaan te zinken, houdt het Antarctisch zee-ijs ze langer in de buurt van het zeeoppervlak.

‘Daardoor zijn ze mogelijk beter beschikbaar voor consumptie door mariene organismen zoals krill, een cruciale bouwsteen in de ecosystemen van de Zuidelijke Oceaan, en daardoor ook door mariene roofdieren hoger in de voedselketen.’