De aanhoudende protesten in de Rif tegen onrecht, corruptie  en armoede laten MO*columniste Ikrame Kastit niet onberoerd. Ze is solidair met de betogers. Om potentiële verdachtmakingen te ontkrachten, voegt ze er meteen aan toe: ‘Het is niet omdat ik achter de protesten in Marokko sta, dat ik tegen de eenheid van Marokko ben’.  ...

Over-assertieve fietsers en zelfs bomen met de vinger wijzen in een systeem waarin de auto alles overheerst en vervoersmaatschappijen ondermaats gerund worden, is maar wat lullig, meent MO*-columniste Bieke Purnelle.  

Paaldansen is aan een opmars bezig in China, weet Chin Lin Pang dankzij een van haar studentes die onderzoek deed naar het fenomeen. En het zijn niet alleen vrouwen die acrobatische toeren uithalen aan een paal, zo blijkt. 

‘Wie ben ik? Waarom ben ik wel of niet zoals anderen? Wat kan ik doen om mijn eigenheid te behouden? Het zijn altijd al belangrijke vragen geweest, maar in tijden dat overheden en woedende menigten mijn dubbele of meervoudige identiteit willen criminaliseren, zijn het levensbelangrijke vragen geworden.’ Actrice Sachli Gholamalizad zet e ...

Aan het eind van het schooljaar en met de zomervakantie in het verschiet besteden kranten graag aandacht aan ons onderwijs, en dat is nodig. We kunnen het niet genoeg hebben over spijbelen, schooluitval, schoolkwaliteit en kansarmoede op school, zegt Bieke Purnelle.

In haar eerste column voor MO* schrijft de jonge columniste Aya Sabi een ode aan haar overgrootmoeder. De vrouw die, zo schrijft ze, haar leerde lachen en zelf het lachen nooit verleerde. ‘En terwijl ik deze ode aan mijn overgrootmoeder schrijf, staan er vrouwen in de straten van Marokko om op te komen tegen onrecht.’

Bie Vancraeynest haalt herinneringen op aan de tijd waarin je nog dagelijks in de rij moest gaan staan als je werkloos was. En aan de administratieve mallemolen waar je toen doorheen moest. Dat dagelijkse bezoek aan het stempellokkaal is ondertussen verleden tijd, maar aan de bureaucratie is niets veranderd.

Stel je voor, dat je rekening zou moeten houden met de grillen van de natuur, zegt MO*columnist Jan Mertens. Stel je voor, dat je zou moeten nadenken over de waarde van een boom. Stel je voor, dat de bestemming van een boom niet is om gekapt te worden.

Het zijn niet alleen vogelaars die praten over de toestand van  haviken en duiven. Ook de haantjes van de politiek blijken heel wat gemeen te hebben met beestige strategieën. In theorie althans, zo betoogt professor gedragsecologie Hans Van Dyck.

Tijdens het zoeken naar inspiratie voor een column, voelde Anya Topolski een zekere apathie opkomen. ‘Wat heeft het voor zin, deze wereld gaat naar de knoppen’, dacht ze bij ieder onderwerp. Maar tegelijkertijd besefte ze dat je aan apathie niet mag toegeven, ‘want dat is exact hoe onrechtvaardigheid wint’.

‘Je bent al een paar dagen aan het broeden over een Belangrijk Onderwerp voor je Onmisbare Bijdrage aan MO*’, schrijft Geert Van Istendael. ‘Eindelijk, in het holst van de nacht schiet je overeind op je peluwtje, want het Grote Onderwerp dat alle andere onderwerpjes in de schaduw stelt, is voor je geestesoog verschenen.’

Eigenlijk zou Sabrine Ingabire, een jonge beginnende schrijver, niet liever willen dan schrijven over de dagdagelijkse dingen in het leven. Of over de veelzijdigheid van de kleur blauw. Maar, zegt ze in haar eerste MO*column, zolang de wereld niet klaar is voor gelijke rechten, zal ze haar stem en aangeboden platformen moeten blijven ...