Het overlijden van President Karimov zorgt voor grote onzekerheid in het Centraal-Aziatische Oezbekistan. De koers die zijn opvolger gaat nemen zal grote gevolgen hebben, zowel binnen de regio als op mondiaal gebied. Waarom kijken landen als China en Rusland met zo veel interesse naar dit vaak vergeten land?

Vandaag, 1 september 2016, viert Oezbekistan een kwarteeuw onafhankelijkheid. Maar het feest gaat gebukt onder gefluister en speculatie: van Islam Karimov, de eerste en enige president, is al dagenlang niets meer vernomen. In Oezbekistan houden de autoriteiten de lippen stijf op elkaar. Met de hulp van drie experten uit evenveel tijdzones proberen ...

MO* praatte met Ben Slay van UNDP over de uitdagingen nu de economische crisis in Rusland en Kazakhstan de arbeidsmigratie van Centraal-Aziaten naar daar onder druk zet. Steeds meer arbeidsmigranten moeten terug naar hun thuisland, waar de uitzichtloze situatie een voedingsbodem is voor radicalisering.

Oezbekistan wil toonaangevend zijn in Centraal-Azië. Deze sterk groeiende Centraal-Aziatische economie wordt al vijfentwintig met stalen hand geleid door president Islam Karimov. Mensenrechten zijn er bijna niet van tel en de radicale islamisten zijn uitgeweken naar Afghanistan.

Met de roebel in vrije val en de Russische economie in een recessie zien miljoenen Centraal-Aziatische werkmigranten hun loon verschrompelen. Daarbij komt dat Rusland vanaf 2015 strengere voorwaarden koppelt aan een werkvergunning.

Nieuwe Russische wetgeving maakt het voor Oezbeken die Russisch spreken mogelijk Russisch staatsburger te worden. Te zien aan de lange rij voor de Russische ambassade in Tasjkent, overwegen veel van hen nu te emigreren naar Rusland.

Het Aralmeer, een van de beruchtste door de mens veroorzaakte ecologische rampen, is steeds meer in trek bij toeristen, zeggen plaatselijke touroperators. Ze willen zien wat nog over is van het krimpende meer, dat vergiftigd werd met pesticiden en ander chemisch afval.