China houdt zaken en ethiek gescheiden in Afrika

Maandag beloofde China het olierijk Nigeria een lening van 1 miljard dollar om het in verval geraakte spoorwegennet in dat land te herstellen. Vorige week sloot China een infrastructuurdeal met Algerije, een andere belangrijke Afrikaanse olieproducent, Algerije. Chinese bedrijven mogen de helft van de 1.200 kilometer lange Oost-Westsnelweg door Algerije aanleggen. Ze haalden het van enkele Europese en Amerikaanse concurrenten.

Vorig jaar schreef China Angola een goedkope lening van 2 miljard dollar uit. In ruil kreeg China het recht een olieveld voor de Angolese kust te exploiteren, een project waar ook India op aasde. Peking heeft intussen meer dan 30 olieakkoorden gesloten met de Afrikaanse olieproducerende landen.
China begint intussen ook regionale initiatieven te nemen. Peking heeft 100 miljoen dollar beloofd aan het Aziatische en het Afrikaanse Ontwikkelingsfonds.

De Chinese regering volgt een dubbele strategie - de aanvoer van grondstoffen voor een lange periode verzekeren en politieke vrienden winnen. China probeert in Afrika immers ook een tegenwicht te vormen voor de stijgende invloed van de VS op het continent.

De Chinese beleidsmakers gaan ervan uit dat ze geen tijd te verliezen hebben. Chinese experts geloven dat alles binnen de vijf à acht jaar moet gebeuren. “Afrika is een nieuwe focus geworden voor mondiale investeerders. Als ze er vroeg bij zijn kunnen Chinese bedrijven gouden zaken doen”, denkt Chi Changseng, een expert van de Nationale Ontwikkelings- en Onderzoekscommissie, China’s voornaamste planorgaan.

Pekings zoektocht naar energie en diplomatieke steun leidt ook naar twijfelachtige Afrikaanse regeringen. Sudan, een land dat beschuldigd wordt van genocide in Darfur, is momenteel een belangrijke handelspartner van China. Zimbabwe, al jaren geïsoleerd door het Westen omwille van zijn mensenrechtenschendingen, is een andere militaire en handelsbondgenoot van China.

China voert een non-interventiepolitiek inzake buitenlands beleid en heeft er daarom geen probleem mee om met die landen een partnerschap te sluiten. China heeft altijd geweigerd om zijn ontwikkelingssteun en investeringsprogramma’s in Afrika te koppelen aan eisen rond mensenrechten en democratie, zoals het Westen dat wel vaak doet.

Tijdens een rondreis die hem in Marokko, Nigeria en Kenia bracht, benadrukte president Hu Jintao meermaals dat China zal vasthouden aan zijn traditionele non-interventiepolitiek. “We respecteren de politieke keuzes die de Afrikanen maken.” (PD)