El Salvador is kwetsbaar

Men wilde niet aannemen dat de kwetsbaarheid van ons land voorkomen kon worden door grotere sociale investeringen, door een systeem dat de rijkdom beter verdeelt en door een goede planning en organisatie van de ruimtelijke ordening. Het gaat er hier echt niet om het buskruit opnieuw uit te vinden. Het voorkomen van rampen, of zelfs van de misdaad, is een thema dat zowel binnen als buiten El Salvador bestudeerd is. Maar het woord “preventie” bestond de laatste 20 jaar alleen in het woordenboek van de rijken en de machtigen van El Salvador, exclusief voor hun eigen gebruik.
Ontwikkeling van de armen: Verwoesting en dood na de orkaan IDA
De universiteiten kunnen ingenieurs opleiden die ook nog eens promoveren op het thema van aardverschuivingen en lawines, maar uiteiendelijk gaan die naar het buitenland, want hier in El Salvador maakt men geen doeltreffend gebruik van dit soort specialisten. Rampen zijn hier een deel van het leven. Er zijn altijd schijnheiligen die een ramp zien als iets alledaags en natuurlijk. Tegelijkertijd schakelen ze hiermee de verantwoordelijkheid van de staat uit.
En er is meer: Men wil geen cent uitgeven om eens en voor goed alle problemen van El Salvador het hoofd te bieden. Degenen die geld hebben verkiezen hun privé veiligheid te betalen in plaats van belastingen, die de veiligheid van allen kan verbeteren. Je hebt de indruk dat, zo lang de toren (die men hier de laatste tijd zo graag bouwt en waar men zó trots op gaat) niet instort, er geen geld nodig is voor een serieuse ruimtelijke ordening.
Deze nieuwe toren is eind november 2009 klaar.
Nog veel minder wordt steun gegeven aan degenen die op de meest kwetsbare plaatsen wonen zodat ze veiliger en fatsoenlijker huisjes kunnen hebben, die ook nog betaalbaar moeten zijn.
Wanneer kunnen zij een fatsoenlijk huisje hebben?
Wat nog het meest ziendend maakt is het ellendige pingelen over de hoogte van de belastingen die voorzien zijn in een hervormings voorstel, en dat terwijl de mensen blijven doodgaan. Helemaal anders zouden ze praten als het gebouw van FUSADES (een rechtse denktank met een enorm gebouw naast de ambassade van de VS en die kritiek levert op hervormingsvoorstellen van de overheid die proberen belastingsonduiking te voorkomen) naast de overstroomde rivier Acelhuate zou liggen in plaats van in de rijke woonwijk Santa Elena.
Zolang het gemeenschappelijke project niet gemeenschappelijk, onderhandeld en besproken is, heeft El Salvador geen kans op veranderingen. Want, wat we nu hebben is een project van enkelen, gevlucht in hun eigen woonwijk met privé bewaking, in hun luxe wijken of in hun torens. Die enkelingen luisteren niet naar het gekreun van de armen. Er is in feite geen salvadoraans gemeenschappelijk project. En zonder gemeenschappelijk project is er geen rechtvaardige ontwikkeling.
De machtigen van El Salvador gaan er prat op dat ons Bruto Nationaal Product bijna gelijk is aan dat van Costa Rica. Maar daar zeggen ze niet bij dat de investering in onderwijs hier veel lager is. We willen ons wel vergelijken met landen die snel ontwikkeld zijn, maar we willen niet voldoende in de bevolking investeren om op die manier de kosten van de kwetsbaarheid te vermijden. Kwetsbaar voor regens, aardbevingen, criminaliteit, geweld, corruptie, buschauffeurs en alcohol. Een systeem van vrijheid, de actuele crisis, de ontregeling van de markt, de dreiging van Hugo Chávez, dit alles is een excuus om niet bij te dragen wat we met zijn allen moeten bijdragen voor de ontwikkeling, voor het voorkomen van rampen, zij het natuurrampen of rampen door de mensen veroorzaakt.
Vandaag de dag, met zoveel doden door enkele uren ononderbroken regens, is het tijd voor de solidariteit en hulp. Maar ook tijd voor bezinning. Het land moet veranderen. De mensen van El Salvador vragen het ons. De armen, de uitverkorenen van God, de grote meerderheid van het land,vragen het ons. Jammerklachten als schild voor egoistische gewetens dienen nergens voor. Het is ook niet juist de schuld op de regering te schuiven. Er bestaat in El Salvador een ontwikkelingsproject dat niet voor iedereen is.
Volgens de eigenaar van de toren heeft El Salvador in november een nieuw symbool van ontwikkeling.
Een project dat systematisch gericht is op winst voor de minderheid. En dat is wat moet veranderen. En een project opbouwen voor nationale ontwikkeling, en waar we met zijn allen aan deelnemen, dat kijkt naar het algemeen welzijn en dat, met alle kracht de zwaksten verdedigt. Zowel de burgers als de regering moeten in die lijn gaan werken. Zo niet, jaar na jaar gaan we klagen over dezelfde rampen en moeten we ons nationaal geweten bedriegen met leugens of met een even gevaarlijke zin die zegt dat er voor El Salvador geen remedie meer bestaat en dat het beter is te emigreren.