Cholera legt grenshandel Haïti lam

“De straten werden vorig jaar geplaveid voor de handelsbeurs van beide landen. Dankzij een grote generator zijn de hoofdstraat en de kerk voortaan verlicht. Het heeft ons leven veranderd”, vertelt Samuel Elouest trots als hij ons rondleidt in zijn geboortestad Anse-à-Pitres.

Toen kwam de epidemie. “We kunnen niet zeggen hoeveel gevallen van cholera hier zijn geweest, want we hebben geen bevestiging uit Port-au-Prince”, zegt de Haïtiaanse dokter Whitney Alexander van een klein ziekenhuis op de grens. “Het waren allemaal verdachte gevallen. Ik wil het niet minimaliseren, want er werd een nationaal alarm voor de ziekte afgekondigd.”

Terwijl er in Haïti 150.000 gevallen en meer dan 3.700 choleradoden zijn gemeld, houdt de Dominicaanse Republiek de toestand onder controle met slechts 145 gevallen en geen doden.

Ontsnapte gevangenen

De spanning tussen de twee buurlanden loopt op. De regering van de Dominicaanse Republiek kondigde vorige week aan dat het de repatriëringen naar Haïti voortzet. Die werden opgeschort na de aardbeving een jaar geleden. Inwoners in een deel van de tweede grootste stad, Santiago, dreigden er al mee illegale Haïtiaanse immigranten te verdrijven.

Meer dan 900 Haïtianen werden gerepatrieerd sinds het begin van dit jaar. Amnesty International riep op om de deportaties te stoppen. De president lichtte toe dat de regering geen Haïtianen deporteert, maar slechts meer inspanningen doet om illegale immigratie tegen te gaan. Het zou speuren naar de vele gedetineerden die ontsnapt zijn uit de gevangenis tijdens de aardbeving, waarvan er al meer dan honderd aan de Haïtiaanse autoriteiten werden uitgeleverd.

De Amerikaanse regering kondigde alvast sancties aan tegen de Dominicaanse Republiek als het land niet meer doet om de smokkel van Haïtiaanse kinderen te verhinderen. Volgens mensenrechtenorganisaties belanden deze kinderen vaak in de prostitutie of sluiten ze zich aan bij georganiseerde groepen van bedelaars. Mogelijke sancties zijn de opschorting van economische en militaire hulp, een invoerverbod in de VS en tegenkanting binnen organisaties als de Wereldbank en het IMF.

Te heet overdag

Op een klein rotsstrand aan het eind van de hoofdstraat in Anse-à-Pitres liggen vier kleurrijk geschilderde sloepen aangemeerd. Jesner Amboise kijkt hoe meelzakken in zijn boot worden geladen. Hij zegt dat hij om 20 uur naar Marigot vertrekt om er de volgende ochtend om 2 uur te arriveren. “Het is te heet om overdag te varen, daarom reizen we ‘s nachts”, verklaart hij. “Vroeger zat mijn boot vol mensen. Maar het sluiten van de markt laat zich voelen hier.”

“Ik verdiende zo’n 15.000 gourde (ongeveer 280 euro) per trip en dat tweemaal per week, omdat er veel mensen hun goederen op de markt kwamen verkopen”, herinnert Amboise zich. “Nu is er enkel het transport van bepaalde goederen. Na aftrek van de brandstof mag ik al blij zijn als ik 5.000 gourde (ongeveer 90 euro) overhoud.”