Gewone mensen doen wat ze kunnen

Tranen, chaos, wanhopige toeristen - het is een heksenketel in het stadhuis op Phuket. Het gebouw werd gebombardeerd tot het coördinatiecentrum voor de grootscheepse humanitaire actie die op gang komt. Er hangen grote plakkaten met foto’s van doden en vermisten. Net als op veel andere plaatsen kan je er bloed geven - want daaraan is momenteel groot gebrek. Er zijn vertegenwoordigers van de Thaise overheid en van de meeste ambassades om de gestrande toeristen bij te staan. Sommigen verloren hun identiteitsbewijzen, velen missen familieleden en klampen zich aan het laatste beetje hoop vast. Nog steeds worden lichamen vanonder het puin gehaald. In Thailand vielen officieel minstens 1500 doden en meer dan 1000 mensen - veelal toeristen - zijn nog vermist.

Toen wij zondag om 11 uur ‘s avonds arriveerden, waren er hier (in het stadhuis) al meer dan 500 mensen, zegt Suphot Yanthukis, het hoofd van het Thaise coördinerende overheidsteam. Volgens hem is het bergen van de lichamen momenteel het meest nijpende probleem. De Thaise overheid heeft de internationale gemeenschap verzocht om forensisch materiaal om de slachtoffers te identificeren en koelruimten om de lichamen zolang te bewaren. Momenteel zijn de ziekenhuizen van Phuket zo overvol met lijken dat ook scholen, tempels en openbare gebouwen als lijkenhuis dienst doen.

Hulp komt niet enkel uit professionele hoek. Marek, een Poolse toerist die werd gered van het naburige Phi Phi-eiland, helpt momenteel het Thaise leger de doden te begraven. Ook de Australische Leonard en Tanja beslisten dat ze niet naar huis gaan, nog niet. Ze hebben in het Wachira-ziekenhuis een team van vrijwilligers georganiseerd dat gestrande toeristen en dakloze inwoners probeert te helpen.

De vrijwilligers zijn Thaise universiteitsstudenten. Eén van hen is Nanfon. De universiteit heeft toegestemd onze semesterexamens uit te stellen, zodat we kunnen bijspringen, zegt ze. Nanfon spreekt Engels en kan dus helpen de taalbarrière te overbruggen die veel toeristen ondervinden.

De exclusieve Dulwich International School huisvest nu 300 mensen in de schoollokalen, en het Thaise personeel dat met vakantie was, probeert de mensen op te vangen. De Britse arts Karen reisde af uit Bangkok en gaat van ziekenhuis naar ziekenhuis om hulp te bieden waar mogelijk. En ook andere mensen doen wat ze kunnen. Ze luisteren naar Radio Pagyie, een populaire lokale radio die boodschappen van de hulporganisaties aan het publiek uitzendt, en reageren waar mogelijk. We brengen allemaal iets naar het stadhuis dat kan verdeeld worden onder zij die het nodig hebben. Wie geld heeft geeft geld, anderen geven rijst of eieren. En velen helpen gewoon met koken, schoonmaken of voedsel uitdelen, zegt Nan, een schoenenverkoopster.

Zien hoe de gewone mensen bijspringen, geeft hoop, zegt toeristengids Sue. (ADR)