‘Als ik denk aan de berichtgeving van MO*, dan zie ik altijd een vergrootglas voor me. Dat zoomt in op de verhalen en belicht de context volledig en juist.’ Schrijfster en dichteres Amina Belôrf legt uit waarom ze proMO* is.
Professor mensenrechten Eva Brems steunt het journalistiek project van MO*. Zij is al enkele jaren proMO*. ‘Het is vooral belangrijk om serieuze media te hebben die goed gedocumenteerd werk doen.’
Wereldmediahuis start de zoektocht naar een nieuwe voorzitter voor haar bijzonder geëngageerde bestuursorgaan, dat bestaat uit vertegenwoordigers van lidorganisaties (zie hieronder) en onafhankelijk bestuurders.
Waarom econoom, schrijver en gastprofessor Jonas Van der Slycken al jaren MO* leest en steunt? ‘MO* biedt een goede lens en verrijkend perspectief op de wereld.’
In het lentenummer van MO*magazine focussen we op de grondstoffen die we nodig hebben voor de energietransitie. Wil je graag kennismaken met ons magazine? Vraag een gratis proefnummer aan.
MO*magazine zit in een nieuw jasje. Via een korte enquête willen we nagaan wat je van ons vernieuwde magazine vindt. Geef je mening en maak kans om een boekenpakket te winnen.
Voor onze twintigste verjaardag lieten we een set van vijf postkaartjes maken. Op elk postkaartje staat een prachtige illustratie die ooit in MO*magazine is verschenen. Een mooi geschenkje voor jezelf of je dierbaren en een extra steuntje voor MO*.
Sluit je aan bij Jonas Geirnaert, Yassin Akouh, Kiza Magendane, Mustafa Kör, Rodaan Al Galidi, Rachida Lamrabet, Aya Sabi en Chika Unigwe. Word ook proMO* voor 4,60 euro per maand of 60 euro per jaar.
MO* is een uniek mediaverhaal, maar zijn ontstaansgeschiedenis werd nog nooit verteld. Naar aanleiding van de 20ste verjaardag van MO* vroeg hoofdredacteur Jago Kosolosky aan zijn voorganger Gie Goris om in zijn archieven en notities te duiken. Dat levert een wonderlijk, maar waargebeurd verhaal op.
Ook schrijfster Chika Unigwe is fan van MO*. In dit gesprek legt ze uit waarom. ‘MO* brengt verhalen vanuit wederzijds respect, het uitgangspunt is nooit om iemand op een exotische manier te portretteren.’