Van stemmen voor politieke extremen tot persoonlijke keuzes ten nadele van het klimaat. Dat mensen beslissingen nemen tegen hun eigenbelang op lange termijn, is volgens MO*columnist Thomas Goorden inherent aan een verkeerd politiek en financieel systeem.

Als de schrik je om het hart slaat bij de gedachte dat je één zondag zonder auto moet, dan ben je niet vrij maar extreem afhankelijk, schrijft MO*columniste Bieke Purnelle. De auto als symbool van vrijheid is een gek idee in een land waar de fileberichten even lang duren als het radionieuws.

Door corona beseffen veel mensen dat het leven kort is, schrijft Jan Mertens. Maar dat besef hoeft niet per se te leiden tot vluchtgedrag. ‘De drang naar de lente is groot, maar misschien is het net goed om af en toe in de winter te blijven en verder het ritme van de seizoenen te volgen.’

Misschien kan een verlangen naar dingen die blijven een beetje de weg tonen naar hoe een duurzame en rechtvaardige welvaart eruit zou kunnen zien. Dat schrijft MO*columnist Jan Mertens. 'Dingen die blijven hebben veel meer waarde dan zoveel zooi die je weggooit.'

MO*columniste Kelia Kaniki Masengo beschouwde zichzelf als iemand die opkomt tegen onrecht. ‘Maar ik had geen flauw benul van de strijd die mensen met een handicap dagelijks leveren.’ Daarom werd ze bondgenoot in de strijd tegen validisme, de discriminatie van mensen met een handicap.

Er zit meer vrijheid en vooruitgang in het streven naar een 'genoeg voor iedereen' dan in het blind vasthangen aan een ‘steeds meer’, schrijft MO*columnist Jan Mertens. ‘In de trein zie je ook altijd van die mensen die vinden dat ook hun boekentas en voeten een zitplaats nodig hebben.’

Het gebrek aan kennis van de Europese president over de oplossingen die nu al bestaan om de klimaatcrisis te bestrijden is schrijnend, vindt Tine Hens. ‘Wie in de 21ste eeuw beleid wil voeren, vaart blind zonder inzicht in wat er met de levende wereld om hem heen gebeurt.’

Columnist Jan Mertens hoopt dat de "heropening" van de maatschappij na corona geen stap terug wordt naar een model van vooruitgang dat ons al in te veel problemen bracht. 'Blind voorthollen zal alleen de ongelijkheid verder vergroten.'

Van alle coronavaccins gingen er tot nu toe te weinig naar mensen in arme landen, schrijft Bieke Purnelle in haar column. Omdat de machtige farmaceutische lobby er alles aan doet om de eigen winst te optimaliseren.

De coronapandemie toont duidelijk dat rampspoed niet iedereen op dezelfde manier treft. De 25 rijkste miljardairs werden “dankzij” het coronavirus 255 miljard dollar rijker. Zouden zij weten dat sommige mensen moeten kiezen tussen schoolboeken of verse groenten?, vraagt Bieke Purnelle zich af.

De grote uitdagingen die er waren voor deze coronacrisis zijn niet weg, integendeel zelfs. De uiterst moeilijke situatie waarin we ons nu bevinden zal ook niet zomaar leiden tot een betere wereld. Die hoop krijg je niet cadeau. Hoop is geen zekerheid. De keuzes die we nu maken zullen daar mee over beslissen.

Het zijn alweer dezelfden die bijspringen, zorgen, animeren, organiseren. Het zijn opnieuw dezelfden die het geld tellen en hertellen. Bieke Purnelle denkt aan later, maar durft niet te hopen dat het allemaal beter wordt na de coronacrisis.