Sachli Gholamalizad is duizenden kilometers verwijderd van haar geboortegrond in Iran, maar als de nieuwe lente aanbreekt, moet er nieuwjaar gevierd worden. En daar horen goede voornemens bij.

Bieke Purnelle trekt van leer tegen de hypocrisie van een groep mannen (maar ook vrouwen) die zeggen op te komen voor de vrouw. Maar, zegt Bieke, ‘met vrouwenrechten en gelijkwaardigheid heeft uw boosheid niets te maken. Met uw eigen vernietigende agenda des te meer’.

Het is niet altijd eenvoudig, omgaan met het besef van de toenemende ecologische crisis, zegt Jan Mertens. Onze gevoelens daarover wegduwen is niet de beste weg. Ruimte maken voor verdriet kan net helpen om je minder machteloos te voelen.

Terug van weg geweest laat professor gedragsecologie Hans Van Dyck ons meekijken naar de wereld door zijn biologische bril. Wij zien overal plannen en ontwerpen, terwijl de werkelijkheid veel meer met pop-up toestanden te maken heeft. Een les die we leren van spreeuwen met of zonder roze tutu.

21 januari 2017 is alvast voor Bleri Lleshi nu al de meest hoopvolle dag van 2017. De vrouwen die op straat kwamen tijdens de Women’s March hebben hem een dosis hoop gegeven die hij zal koesteren voor de rest van het jaar.

De Canadees-Joodse Anya Topolski is de nieuwste columnist die we op mo.be mogen begroeten. In haar eerste column uit ze haar teleurstelling over de vaststelling dat Europa bitter weinig geleerd heeft uit het verleden. De structurele marginalisatie, criminalisering en uitsluiting van zo veel “anderen” is niet langer te ond ...

‘Sommigen zeggen dat ik overdrijf’, begint Tine Hens haar column. ‘Sommigen zeggen dat ik te emotioneel reageer. En ja, misschien is deze column de reactie van iemand die zelden hysterisch is, maar nu toch even naar adem hapt. Lees dit stuk dan als een letterlijke weergave van mijn bezorgdheid.’

In tegenstelling tot wat de titel kan doen vermoeden, is dit geen column over het sorteren van huisvuil, maar een dwingend pleidooi om te stoppen met het hokjesdenken waarin we als maatschappij verzeild zijn geraakt. En die hokjes knellen, zegt Bieke Purnelle. ‘Niet alleen wie we erin zetten raakt gevangen; ook onze eigen focus verengt, ...

Bie Vancraeynest is gefascineerd door verschuivingen in (beelden)taal. Het is een van de redenen waarom ze er niet in slaagt om weg te blijven van sociale media. Net zoals je bij tandpijn blijft duwen met je tong tegen een zere kies, om je ervan te vergewissen, dat het nog steeds pijn doet.

Donald Trump is binnenkort de machtigste clown ter wereld. Sinds zijn overwinning zijn commentatoren ijverig in de weer met uitleggen waar het allemaal misgelopen is. Een analyse die Tobias Leenaert al een paar keren zag passeren in internationale media, is dat de links-progressieve flank ook de hand in eigen boezem moet stoppen. Is er iets van&nbs ...

Een week later en dat ongemakkelijke gevoel is er nog. Hij hangt precies nog in mijn kleren: die nacht tussen slapen en waken, met de nachtmerrie die pas akelig echt werd bij het krieken van de dag. Net als de Brexit zag Bie Vancraeynest dit niet aankomen. Ze is verrast maar niet verwonderd. De pestkop heeft gewonnen. De man die ons reptielenbrein& ...

Soms is het moeilijk niet minstens een beetje wanhopig te worden over de wereld waarin onze kinderen opgroeien. Enkele mijmeringen in verwarring, en dat is misschien ook wel goed.