Europalia richt de blik dit jaar op Indonesië. Dat is een moedige keuze, want de Zuidoost-Aziatische grootmacht wordt in de regel genegeerd, en niet alleen in culturele middens. De catalogus met tentoonstellingen, optredens en ontmoetingen oogt werkelijk indrukwekkend, maar valt ook op door de afwezigheid van één jaartal: 1965.

Op 17 augustus vond in Barcelona een terreuraanslag plaats. Een jongeman reed met een bestelwagen in op een groep mensen in de befaamde toeristische straat La Rambla. MO*medewerkster Najet Boulafdal woont in Barcelona en belicht haar perspectief over de nasleep van de aanslag.

Knack-hoofdredacteur Bert Bultinck wijdt zijn commentaar in Knack onder andere aan mijn stuk over de politieke recuperatie door de N-VA van de mislukte aanslag in Brussel-Centraal. Ik neem nota van zijn opbouwende kritiek en ondersteun zijn pleidooi voor hoffelijk taalgebruik. Over het belang van fatsoen in communicatie in ...

Maarten Boudry, een filosoof uit het Gentse, noemde me onlangs in een interview in Knack, wat misprijzend, een Gutmensch. Ik kan niet zeggen dat het me raakte, ik ben eerder geneigd het als iets positief te ervaren, een geuzentitel die zegt dat ik de goede houding nastreef in deze tijden van polarisering. 

Politiek is: terreur en nipt vermeden verlies van mensenlevens gebruiken om een politiek punt te scoren bij de achterban, die achterban op te hitsen tegen burgers met een andere politieke overtuiging, polariseren en electoraal gewin plaatsen boven sociale cohesie tussen burgers. Ik ben dit beu.

Anderhalve week geleden ontbond het Venezolaanse Hooggerechtshof het parlement. Terwijl de internationale gemeenschap en media de zoveelste ondemocratische maatregel in het Zuid-Amerikaanse land semantisch proberen in te vullen - met het woord staatsgreep, of niet - kwam Venezuela op straat. Eerst zaterdag, dan weer dinsdag, donderdag, vrijdag en a ...

Het debat gaat niet over boerka’s maar over de vraag of daarover nog een gesprek gevoerd mag worden. En dat gesprek is onmogelijk omdat de heersende onzekerheid vertaald wordt in een groeiende angst voor de barbaren. Een bezinning.

De eedaflegging, daarover hebt u vandaag ad nauseam gelezen. Maar de schaduw van die Trump over de VS gooit, dreigt een boeiend en divers land onzichtbaar te maken. Nochtans hebben we behoefte aan meer kennis van en beter contact met de veerkracht die de VS herbergen. Want de dreiging is mondiaal.

Fidel Alejandro Castro Ruz, beter gekend als Fidel, leider van de Cubaanse revolutie en symbool van de linkse opstand in Latijns-Amerika, is niet meer. Het zijn onzekere tijden: Cuba zonder Fidel, de VS met Trump, de kantelende regimes in Latijns-Amerika. Wat met Cuba na de Castro’s?  

Centraal-Azië is grotendeels onbekend gebied. Gelukkig is er Siegfried Bracke, die alvast Oezbekistan goed leerde kennen, zegt hij zelf. Bracke zou wel wat meer vrije markt en mensenrechten willen, maar begrijpt toch dat het regime niet al te kwistig omspringt met democratische hervormingen. Want stabiliteit is het belangrijkste.

De Amerikaanse verkiezingscampagne van dit jaar heeft het machtigste land ter wereld dieper verdeeld dan het ooit tevoren was. Toch is er één consensus onder commentatoren: ongeacht de afkeer van Donald Trump, verdienen zijn kiezers respect. I beg to disagree.

‘We hebben de mooiste van alle overwinningen behaald: vrede in Colombia’, zei Iván Márquez, hoofdonderhandelaar van de FARC, gewichtig bij de aankondiging van het vredesakkoord tussen de FARC-rebellen en de Colombiaanse regering. Dat was einde september. Vandaag wordt het vredesakkoord officieel ondertekend in Cartagena de Ind ...