De verwelkoming in Iran was fenomenaal, de eerste vier dagen mochten we niets betalen, op het gênante af. Ik moest dreigen dat, indien men ons op nog iets zou trakteren, men mijn land, mijn cultuur en mijn ganse familie zou beledigen. Pas dan mocht ik een watertje betalen.

​Ze komen vooral uit Bangladesh. Maar ook uit Myanmar, Nepal en soms zelfs India. De arbeiders die de 3D-jobs uit moeten voeren in Maleisië.

De koude komt me tegemoet wanneer ik in Kunming, Zuid-China, van het vliegtuig stap. De ijzig propere en hallucinant efficiënte luchthaven heet je niet bepaald van harte welkom, noch glimlachen de douaniers aan de paspoortcontrole uitnodigend. Opnieuw moet ik verantwoorden waarom ik een visum voor Nepal in mijn paspoort heb. China en Nepa ...

Kazachstan is een land met een complexe interne structuur en een turbulente geschiedenis. De brutale repressie van dissidente stemmen is een van vele voorbeelden van het autoritaire karakter van het Kazakse staatsapparaat, en meteen ook de focus van mijn eerste blogbericht. Ik verblijf dan wel niet in Kazachstan, maar na mijn ontmoeting met een Kaz ...

Tijdens terreuralarm vier regelde ik in hartje Anderlecht mijn administratieve bekering tot de islam en mijn islamitische trouw. Dat ging alleszins makkelijker dan het verkrijgen van mijn Iraans visum.

14 januari 2016. Jakarta wordt opgeschrikt door terroristische aanslagen. Een schokgolf door Zuid-Oost Azië. Zijn wij nu aan de beurt?

Een eerste blog over het avontuur dat op mijn pad ligt, chaos en de stand van zaken in Nepal.

De “borstvoeding in het openbaar” discussie heeft ook Maleisië bereikt. En die wordt op hoog niveau gevoerd. 

Made in China. Drie woorden die we allemaal waarschijnlijk al regelmatig hebben gelezen. En vaak doet het geen alarmbellen rinkelen.

De zesde dader van de groepsverkrachting van december 2012 komt volgende week vrij na drie jaar in een wederopvoedingsgesticht. De overheid in Delhi houdt de nodige fondsen klaar om hem een nieuwe start te geven.

December is traditiegetrouw een bijzondere feestmaand in Thailand: het verjaardagsfeest van Koning Bhumibol en Dag van de Grondwet. En dat allemaal terwijl de economie slabakt, de persvrijheid krimpt, buitenlandse investeerders hun boeltje pakken en de junta de plak zwaait. Hoe slagen de Thai erin om te blijven feesten terwijl anderen het lachen zo ...

Ik ga in Iran blijkbaar aan de slag als tapijtenverkoper. Mijn schoonfamilie heeft dat ondertussen al geregeld. Ik ken niets van Perzische tapijten, maar ben een pientere leerling. Het kan snel gaan in de carrière van een mens.