Hoe moeten we omgaan met landbouw? Een jonge boer en een studente rechtspraktijk uit de Kempen gingen erover in gesprek — en MO*columniste Tine Hens luisterde mee. Een gedachte-uitwisseling over melk en vlees, over de goktent die de markt is en vooral: over dromen. 

Vorige week deed MO*columniste en klimaatactiviste Katrin Van den Troost een rondvraag op de boerenmarkt die ze mee organiseert in Borgerhout. Wat is dat nu met dat stikstofakkoord? ‘De landbouw betaalt een hoge prijs, terwijl voor transport en industrie de rode loper uitgerold wordt.’

Er is een merkwaardige omkering van waarden bezig, stelt MO*columnist Jan Mertens vast. Mensen die in wezen pleiten voor een grotere empathie krijgen het verwijt dat ze de samenleving uit elkaar zouden trekken. Is empathie een gevaarlijke gedachte?

Op de schoolbanken kreeg MO*columniste en klimaatactiviste Katrin Van den Troost steevast te horen dat de vervuiler betaalt. Alleen lijkt dat niet op te gaan voor een van de meest vervuilde lappen grond in Europa: daar waar multinational 3M decennialang PFOS dumpte.

Menstrueren mag geen ding zijn, schrijft MO*columniste van de maand Fei Lauw. Het is de normaalste zaak van de wereld. Maar de pijn die sommige vrouwen en jonge meisjes ervaren, die mogen we nooit normaliseren. ‘Ik kan een klein tuinhuis bouwen met de ontstekingsremmers in mijn medicijnenkit.’

Wat betekent eigenlijk nog het adjectief ‘effectief’? Die vraag stelt Bieke Purnelle zich als het over langere loopbanen en hogere pensioenleeftijden gaat. Worden in de berekening van een pensioen opvoeding en zorg ook als ‘effectieve arbeid’ gezien? Of gaat het alleen maar om ‘winstgevende arbeid’?

We nemen maar al te graag hippe Aziatische traditionele gebruiken over. Daar is absoluut niets mis mee, schrijft MO*columniste Fei Lauw. ‘Die wederzijdse beïnvloeding is zelfs mooi. Maar dan mogen we ook niet oorverdovend stil blijven voor anti-Aziatisch racisme.’

Een wereldverbeteraar is vaak een naïeve dromer, en ngo’s krijgen weleens te horen dat ze log en traag zijn. Beide stellingen zijn niet geheel onwaar, geeft auteur, ngo-medewerkster en MO*columniste van deze maand Fei Lauw toe.

Gooi onze verwerpelijke discriminatie en de strenge stromingen binnen de islam samen in een potje, meng krachtig, laat tot kookpunt komen en je krijgt een bijzonder giftig soepje, schrijft Geert Van Istendael in zijn column. ‘De kern van de zaak is: erbij horen. En dat schijnt maar niet te lukken.’

MO*columniste van deze maand Fei Lauw breekt een lans voor meer contact tussen culturen op school. ‘Hoe leuk zou het zijn dat kinderen een authentiek Chinees wijsje leren in plaats van de raciaal stereotyperende sjing-sjang-sjongoorwurm?’

Layla El-Dekmaks maand als MO*columniste is, wanneer u deze tekst helemaal gelezen hebt, ten einde. 'Dat vier ik graag met een loftrompet, want ik houd het meest van al van mooie eindes. En dus is dit een ode. Een ode aan iedereen in de diaspora.'

Zou de minister-president aan zijn kransje CEO’s in Davos hebben uitgelegd dat een verlieslatende luchthaven voor deze regering meer doorweegt dan een mens die het financieel moeilijk heeft?, vraagt Tine Hens zich af. Of schaamt hij zich er toch een heel klein beetje voor?