Geen voetballand dat zo gemediatiseerd werd tijdens de afgelopen maanden dan China. De clubs uit de Super League spendeerden dan wel miljoenen aan buitenlandse sterren maar waar het president Xi Jinping echt om draait, is het winnen van de Wereldbeker. Een werk van zeer lange adem en de kans dat Team Dragon volgend jaar aanwezig is in Rusland, ...

Op het vlak van voetbal is China een dwerg, maar de Chinese president Xi is vastbesloten daar iets aan te doen, zegt Ching Lin Pang in haar eerste bijdrage als MO*columniste. De vrouwen doen het dan weer opmerkelijk goed. Als het ooit zo ver komt, zal het Chinese vrouwenvoetbal dan bijdragen tot meer gelijkheid in de westerse voetbalwerel ...

Vanavond verdedigt Anderlecht een 2-0 voorsprong in het Petrovski Stadium van Zenit, mogelijk het laatste Europese duel ooit in het aftandse bouwwerk. Lombaerts en co nemen immers hun intrek in de nieuwe Zenit Arena, het duurste voetbalstadion ter wereld én vooral symbool van de Russische voetbalmegalomanie uit het verleden. Tegenwoordig draaien Ru ...

Onder een schaduw van politieke en economische onrust speelde Gabon drie weken lang gastheer van de Africa Cup.  Op organisatorisch vlak lijkt de erfenis voor het gastland klein te zijn. Als de stofwolken van het voetbalfeest langzaam zullen optrekken, groeit het toernooi vermoedelijk uit tot een vloek in plaats van een zegen voor president Bo ...

Het overkomt me wel vaker, op zaterdagmorgen, na de concertavond in Le Foyer en na dat ene pintje nog dat ik op het einde van een lange dag werken eigenlijk had moeten laten: een langgerekte weemoedige bui, die ook met een bord spiegeleitjes en een kop sterke thee niet overgaat. Een middagdutje doet meestal wel wonderen. De voorbije zaterdag kwam h ...

Het lijkt wel alsof de organisatie van een megalomaan sportevenement het verplicht overgangsritueel is voor elke opkomende economie. Maar telkens komt daarbij de lelijke kant van de globalisering naar boven, zegt Jan Van de Poel. Telkens blijft ook de nationale economie met een kater achter. Sport als nieuwe vorm van kolonisatie?

Het is vijf uur in de ochtend in Rio de Janeiro. Ik word wakker door een reeks explosies. Mijn bed staat op zo'n vijfhonderd meter van één van de officiële stadions van de Olympische Spelen, die enkele weken geleden werden uitgezwaaid.

Ethiopische marathonloper Feyisa Lilesa protesteerde op de Olympische Spelen in stilte tegen het geweld van de Ethiopische overheid. Met zijn gekruiste polsen getuigt hij zijn steun met de Oromo, en brengt hij mogelijk zijn leven in gevaar.

Ook na de start van de Olympische Spelen kampt Rio de Janeiro nog steeds met tonnen onverwerkt afval en sterk vervuilde waterlopen. Volgens de overheid werd 55 procent van de vervuiling weggewerkt. Milieuactivisten zijn sceptisch.

Mondiale sportontmoetingen maken doden. In de stad Rio doodde de politie 103 % meer mensen dan vorig jaar. De Olympische droom, ooit een symbool voor vrede, is vandaag een façade om mensenrechtenschendingen aan het zicht te onttrekken.

Aan tienduizenden gezinnen in Rio de Janeiro zijn de Olympische Spelen niet besteed. De investeringen voor het grootste sportevenement ter wereld hebben de kloof tussen arm en rijk alleen maar groter gemaakt.