Op basis van de ziekenhuisopnames en oversterfte lijkt het wel alsof Senegal echt gespaard blijft van corona en de vele golven in het Westen, schrijft wereldblogger Halewijn Timmerman, die in het land woont. ‘Maar in de realiteit is zowat iedereen om mij heen ziek.’

Kris Janssens kwam op 7 januari 2015 aan in Cambodja. Dat die dag symbolisch is voor het land (het Rode Khmer-regime werd officieel beëindigd op 7 januari 1979) wist Kris op dat moment niet. ‘Ik wist eigenlijk niks over Cambodja.’

Journalist Kris Janssens merkt dat er van hem als "barang", vreemde, in Cambodja eigenlijk niet verwacht wordt dat hij zich integreert. Het lijkt soms zelfs omgekeerd. Cambodjanen zien er 'liever ook niet te bruin' uit, heeft hij eerder al begrepen.

Ze vragen Kris Janssens wel eens of er niks is dat hij mist in Cambodja. Maar behalve vrienden en familie in België is er weinig waar hij heimwee naar heeft. Of toch: de seizoenen die elkaar afwisselen. In Cambodja heb je er maar twee.

Cambodjanen kunnen vaak in hun lot berusten, merkt blogger Kris Janssens. Tevreden zijn met wat je hebt, is een mooie eigenschap, maar je moet ook op tijd gezonde ambitie aan de dag kunnen leggen. 

‘Waarom zo ver?’, vraagt de moeder van journalist Kris Janssens tijdens een van hun wekelijkse Skypegesprekken. ‘Waarom zoek je het zo ver?’ Ze zou liever hebben dat hij van Cambodja, waar hij woont, weer naar huis komt. Dat zet hem aan het denken.

Cambodja is duidelijk geen Europa, maar voelt op een manier toch vertrouwd aan voor journalist Kris Janssens. Toen hij er voor het eerst terecht kwam, had hij net drie maanden in India gewoond. En het verschil is groot. 'Het lijkt alsof je hier in Cambodja drie versnellingen lager schakelt.'

Blogger Kris Janssens brengt een bezoekje aan Battambang, de tweede stad van Cambodja. Hij spot er voorbijgangers vanop het terras van een familierestaurantje en ziet in de circusschool jong talent tot leven komen.

Niets of niemand geeft nog een moer om al die nutteloze doden in Oost-Congo, ziet MO*Wereldblogger Ivan Godfroid. Het verklaart de teleurstelling van een aantal Congolese toeschouwers bij de voorvertoning van een nieuwe Belgische docu over Congo. ‘Het moorden gaat maar door, gaat maar door.’

In deze aflevering van “Het is ochtend in het avondland” kijkt journalist Kris Janssens even over de grens van Cambodja, naar de buren in Thailand. Het is precies vijf jaar geleden dat daar Bhumibol overleed, de populaire koning die zeventig jaar op de troon heeft gezeten.

‘God heeft de stilte zo gemaakt dat de lucht rouwt en je ziel dichtknijpt.’ Ook 26 jaar na de dramatische gebeurtenissen in Srebrenica, Bosnië, blijven de herinneringen leven. MO*Wereldblogster Hanna Karalic ging als vrijwilligster mee op bezoek bij moeders die alleen overbleven.

In de Cambodjaanse cultuur is leeftijd erg belangrijk. De helft van de Cambodjanen is jonger dan 25 jaar. Als veertiger Is journalist Kris Janssens voor de meesten dan ook een “Bong,” een oudere broer. Hij geniet van dat respect, zeker als het van mooie jongens komt.