De schoonbroer van MO*columniste Liesbeth Gijsel is landbouwer. Waarom hij geen bioproducten teelt, had ze hem eens gevraagd. Maar het antwoord bleek veel minder eenvoudig dan de vraag.

Een bepaald soort mannelijkheid heeft in onze geschiedenis een spoor van vernieling nagelaten, stelt MO*columnist Jan Mertens vast. Toch ziet hij geen enkele reden waarom mannelijkheid zo vernietigend zou moeten zijn. 'We moeten oog hebben voor wonden die we door de tijd heen doorgeven.'

Wat als verantwoord consumeren de evidente optie zou zijn? MO*columniste Liesbeth Gijsel breekt een lans voor duurzaam, maar ook onbezorgd winkelen voor de consument. ‘Wat als ik in de supermarkt gewoon hele schappen vond met verantwoorde producten? Dat bestaat toch al voor dieetproducten?’

Taal evolueert en dat is een doodnormale zaak, stelt MO*columnist Walter Zinzen. Maar er valt hem ook iets op: ‘Terwijl het taboe over schuttingswoorden is verdwenen, vindt een taalevolutie plaats naar meer zachtheid en respect. De tegenstelling kan niet groter zijn.’

“Commons”, waarbij mensen gezamenlijk iets beheren en daar afspraken over maken, zitten in de lift. MO*columniste Liesbeth Gijsel juicht zulke initiatieven toe. Met buren beheert ze zelf een samentuin.

Na drugshandel is mensenhandel de meest winstgevende illegale activiteit ter wereld, schrijft MO*columnist Bieke Purnelle. Mensen worden verhandeld als gereedschap in de uitverkoop. 'Wanneer profijt lonkt passen principes in een kinderhand.'

Er was meer verontwaardiging over veggie eetkramen tijdens de Gentse Feesten dan over de dood van Hakim, betreurt MO*columniste Tuly Salumu nu de Feesten weer achter de rug zijn. ‘Zou het ons dieper raken als een jong, wit tienermeisje in het water was gegooid?’

Heel verfrissend, zo vindt MO*columnist Geert Van Istendael de volslagen afwezigheid van nationalisme bij de Belg — en iedere Vlaming is een Belg. ‘Die afwezigheid van eerbied voor voze symbolen. Die nauwelijks hoorbare spot voor alles wat zich dik maakt.’

Van ‘lekker Afrikaans poepke’ tot ‘dikke, vette negerin’. Als leerkracht met een migratieachtergrond heeft Tuly Salumu al aardig wat naar het hoofd geslingerd gekregen. ‘Gaat het om flauwe humor, kattenkwaad, of …? Daar laat ik u na het lezen zelf over oordelen.’

De vader van MO*columniste Tuly Salumu was afwezig in haar jeugd. ‘Dat heeft diepe wonden geslagen die ik al heel mijn leven vruchteloos probeer te helen. Tot ik in het verleden van mijn vader dook en ontdekte wie hij werkelijk is.’

Politiek zou moeten gaan over het algemeen belang, niet over spektakel of potentiële deuken in kwetsbare mannelijke ego’s, schrijft MO*columnist Jan Mertens. En het algemeen belang is niet de optelsom van de individuele belangen en zogenaamd verworven rechten van wie het al goed heeft.

‘Onze namen zijn een deel van onze identiteit,’ schrijft MO* columnist Tuly Salumu. In haar kindertijd worstelde ze met haar Congolese naam. ‘Ik nam me toen voor dat ik mijn kinderen nooit zou opzadelen met de last van een vreemde naam.’ En toch heeft ze beslist terug te komen op die keuze.