Armen in Cairo wekken energie op uit keukenafval

Gebouwd met twee grote plastic buizen en grotendeels gerecycleerd materiaal, bespaart de vergister het gezin ongeveer 2,15 euro per maand op de gasrekening. In het bouwvallige district Darb El-Ahmar waar Farag woont, is dat bijna een dag salaris.

Farags biovergister zet organisch afval in een plastic tank, waar het composteert, om in methaangas. Via een pijp gaat het gas de vrijkomt naar het fornuis in de keuken. Dat gas wordt gebruikt om de koken of water te verwarmen. “Ik gebruik alleen keukenafval, maar alles wat organisch is, werkt”, zegt Farag. De vergister produceert in de zomer iets meer gas dan in de koudere wintermaanden. Elke week haalt Farag een paar liter afvoerwater uit de vergister. Dat verkoopt hij als meststof aan tuinwinkels.

Varkensgriep

De Egyptenaar bouwde de installatie, die nauwelijks onderhoud nodig heeft en geen mechanische onderdelen heeft, in 2008 voor 135 euro. “Egypte heeft dit soort systemen nodig, omdat er tegenwoordig meer afval is.” Dat extra afval kwam er na het ruimen van varkens in 2009, als een reactie op de toen heersende varkensgriep. De varkens waren belangrijk in het afvalverwerkingssysteem van Egypte: ze aten een derde van het afval op dat de 18 miljoen inwoners van Caïro dagelijks produceren. Nu zij er niet meer zijn, raken riolen verstopt en wordt overal afval gedumpt.

De rottende hopen afval in de stad trekken vliegen en ratten aan en kunnen zo ziekten verspreiden. Farag zegt dat de bouw van biovergisters aanvankelijk werd gesteund door de non-profitorganisatie Solar CITIES, die subsidies gaf aan gezinnen met een laag inkomen. Maar die organisatie moet het nu zonder financiering voor dergelijke projecten stellen.

Gasflessen

In Manshiyet Nasr, een ander district in Caïro waar veel armen wonen, bouwde Solar CITIES- coördinator Hanna Fathy in 2009 de eerste vergister. Sindsdien is hij actief met het voorlichten van armen en mensen die niet zijn aangesloten op elektriciteit over de mogelijkheden zelf energie op te wekken. “De meeste gezinnen produceren dagelijks genoeg keukenafval om voldoende gas te produceren voor de belangrijkste taken”, zegt Fathy.

Hij werkt momenteel niet meer in Egypte, omdat de overheid daar volgens hem mensen ontmoedigt te investeren in duurzame oplossingen. “Mensen kiezen daarom voor de goedkoopste kortetermijnoplosing, en dat zijn gascilinders.” Meer dan 12 miljoen Egyptische huishoudens gebruiken butaangas. De gasflessen gaan ongeveer twee weken mee en kosten 87 eurocent.

Behalve dat de zwaar gesubsidieerde gasflessen een last zijn voor de economie, leiden tekorten aan geïmporteerd butaan tot wachtrijen bij distributiecentra. Bij ruzies over gasflessen vielen zelfs al doden. Ook bestaat er bij de flessen explosiegevaar.

Elektricien Mohamed Raged, wiens vrouw in 2010 ernstig gewond raakte door een gasfles die explodeerde, zegt dat hij door het ongeluk is gaan nadenken over biogas. Op internet heeft hij een bouwtekening gevonden en hij is van plan een biovergister op zijn balkon te bouwen. “Dat is volgens mij veiliger en je hoeft niet meer in de rij te staan voor een gasfles.”